Autor príspevku: Ján Iskra
Vedecké názvy živých organizmov sú písané výlučne v latinskom jazyku a iba vo výnimočných prípadoch je to latinsko-grécke pomenovanie
1. spoluhláska c:
- ak sa v slove nachádza pred samohláskami a, o, u a pred všetkými spoluhláskami a na konci slova sa vyslovuje ako k Príklad: Carassius – karasius; Cryptocoryne – kryptokoryne; Corydoras – korydoras; Cubanichthys – Kubanychtys; Octofasciatum – Oktofascijatum atď.
- pred samohláskami e, i a y a pred dvojhláskami ae, oe a eu sa vyslovuje ako c. Príklad: Cichlasoma – Cichlasoma; Ceratopteris – Ceratopteris; cernuus – cernuus; caeruleus – céruleus Cynolebias – Cynolebias; ceu – ceu; pauciperforata – pauciperforata; ciliata – ciliata atď.
2. samohláska i, ak sa vyskytuje:
- na začiatku slova pred samohláskou a vo vnútri slova medzi dvoma samohláskami sa vyslovuje ako j. Príklad: Iotabrycon – Jotabrykon; maior – major; iubileum – jubiléum atď.;
- na začiatku slova pred spoluhláskou sa vyslovuje ako i. Príklad: Iguanodec-tes – Ikvanodektes atď.
3. spoluhláska s, ak sa vyskytuje medzi dvoma samohláskami a dvojhláskami; a medzi spoluhláskami n, l, r a samohláskou sa vyslovuje ako z. Príklad: Colisa – Koliza; falsus – falzus atď.
4. dvojhláska ae a oe sa vyslovuje ako é. Príklad: Aequidens – Ékvujdens Cichlidae – cichlidé; Characidae – characidé; Cyprinidae – Cyprinidé; Poecilia – Pécilia; E‑xocoetidae – Eksocétydé; loretoensis – loreténzis; Poecilobrycon – Pécilobrykon atď.
5. dvojhláska ea a eo sa vyslovuje ako ea a eo. Príklad: area – area; Labeo . Labeo; eos – eos atď.
6. dvojhláska ph sa vyslovuje ako f. Príklad: Sphaerichthys – sférichtys; Scatophagus – Skatofagus; Xiphophorus – Ksifoforus atď.
7. písmena ti sa vyslovujú:
- pred všetkými samohláskami a dvojhláskou ae ako ci. Príklad: Botia – Bocia atď.
- po spoluhláskach s, t a x sa vždy vyslovujú ko ty a to aj v tom prípade, ak nasleduje spoluhláska, alebo ak je i dlhé alebo prízvučné. Príklad: Pistia – Pistyja; Tilapia – Tylapija; mixtio – mikstyjo; Titus – Tytus. atď
8. písmena di a ni sa vyslovujú ako dy a ny. Príklad: brichardi – brichardy; nilotica – nylotyca atď.
9. písmena gu, qu a su sa pred dvoma samohláskami vyslovujú ako gv, kv a sv. Príklad: quidam – kvujdam; Panaque – panakve; eques – ekves; guatemalensis – gvatemalenzis; suavis – svávis
10. dve písmena, sa vyslovujú ako jedno. Príklady: ll – ocellatus –ocelatus; nn – Nannobrycon – Nanobrykon; ss – Colossoma – Colosoma; tt – gutta – guta atď.
11. sch vždy vyslovujeme ako sch. Príklad: schuberti – schuberty atď.
12. sh vždy vyslovujeme ako sh. Príklad: brashnikovi – brashnikovi atď.
13. písmena ngu sa pred dvoma samohláskami vyslovujú ako ngv. Príklad: sanguineus – sangvineus atď.
14. písmena ex sa pred samohláskou vyslovujú ako egz. Príklad: exemplar – egzemplar; excrementum – egskrementum atď.
15. písmena th vyslovujeme ako t. Príklad: thoracatum – torakatum; isthmensis – istmenzis atď.
Author of the post: Ján Iskra
Scientific names of living organisms are written exclusively in the Latin language, and only in exceptional cases is it Latin-Greek nomenclature.
1. Consonant c:
- When it occurs before vowels a, o, u, and before all consonants and at the end of a word, it is pronounced as k. Example: Carassius – karasius; Cryptocoryne – kryptokoryne; Corydoras – korydoras; Cubanichthys – Kubanychtys; Octofasciatum – Oktofascijatum, etc.
– Before vowels e, i, and y, and before diphthongs ae, oe, and eu, it is pronounced as c. Example: Cichlasoma – Cichlasoma; Ceratopteris – Ceratopteris; cernuus – cernuus; caeruleus – céruleus Cynolebias – Cynolebias; ceu – ceu; pauciperforata – pauciperforata; ciliata – ciliata, etc.
2. Vowel i, when it occurs:
- At the beginning of a word before a vowel and inside a word between two vowels, it is pronounced as j. Example: Iotabrycon – Jotabrykon; maior – major; iubileum – jubiléum, etc.
– At the beginning of a word before a consonant, it is pronounced as i. Example: Iguanodec-tes – Ikvanodektes, etc.
3. Consonant s, when it occurs between two vowels and diphthongs, and between consonants n, l, r, and a vowel, it is pronounced as z. Example: Colisa – Koliza; falsus – falzus, etc.
4. Diphthongs ae and oe are pronounced as é. Example: Aequidens – Ékvujdens Cichlidae – cichlidé; Characidae – characidé; Cyprinidae – Cyprinidé; Poecilia – Pécilia; E‑xocoetidae – Eksocétydé; loretoensis – loreténzis; Poecilobrycon – Pécilobrykon, etc.
5. Diphthongs ea and eo are pronounced as ea and eo. Example: area – area; Labeo . Labeo; eos – eos, etc.
6. Diphthong ph is pronounced as f. Example: Sphaerichthys – sférichtys; Scatophagus – Skatofagus; Xiphophorus – Ksifoforus, etc.
7. The letters ti are pronounced:
- Before all vowels and the diphthong ae as ci. Example: Botia – Bocia, etc.
– After consonants s, t, and x, they are always pronounced as ty, even if a consonant follows or if i is long or stressed. Example: Pistia – Pistyja; Tilapia – Tylapija; mixtio – mikstyjo; Titus – Tytus, etc.
8. The letters di and ni are pronounced as dy and ny. Example: brichardi – brichardy; nilotica – nylotyca, etc.
9. The letters gu, qu, and su are pronounced as gv, kv, and sv before two vowels. Example: quidam – kvujdam; Panaque – panakve; eques – ekves; guatemalensis – gvatemalenzis; suavis – svávis
10. Combinations of two letters are pronounced as one. Examples: ll – ocellatus – ocelatus; nn – Nannobrycon – Nanobrykon; ss – Colossoma – Colosoma; tt – gutta – guta, etc.
11. Sch is always pronounced as sch. Example: schuberti – schuberty, etc.
12. Sh is always pronounced as sh. Example: brashnikovi – brashnikovi, etc.
13. The letters ngu are pronounced as ngv before two vowels. Example: sanguineus – sangvineus, etc.
14. The letters ex are pronounced as egz before a vowel. Example: exemplar – egzemplar; excrementum – egskrementum, etc.
15. The letters th are pronounced as t. Example: thoracatum – torakatum; isthmensis – istmenzis, etc.
Verfasser des Beitrags: Ján Iskra
Wissenschaftliche Namen von Lebewesen werden ausschließlich in lateinischer Sprache geschrieben, und nur in Ausnahmefällen handelt es sich um lateinisch-griechische Benennungen.
1. Konsonant c:
- Wenn es sich im Wort vor den Vokalen a, o, u und vor allen Konsonanten befindet und am Ende eines Wortes ausgesprochen wird, klingt es wie k. Beispiel: Carassius – karasius; Cryptocoryne – kryptokoryne; Corydoras – korydoras; Cubanichthys – Kubanychtys; Octofasciatum – Oktofascijatum usw.
– Vor den Vokalen e, i und y sowie vor den Diphthongen ae, oe und eu wird es wie c ausgesprochen. Beispiel: Cichlasoma – Cichlasoma; Ceratopteris – Ceratopteris; cernuus – cernuus; caeruleus – céruleus Cynolebias – Cynolebias; ceu – ceu; pauciperforata – pauciperforata; ciliata – ciliata usw.
2. Vokal i, wenn es vorkommt:
- Am Anfang eines Wortes vor einem Vokal und innerhalb eines Wortes zwischen zwei Vokalen wird es wie j ausgesprochen. Beispiel: Iotabrycon – Jotabrykon; maior – major; iubileum – jubiléum usw.
– Am Anfang eines Wortes vor einem Konsonanten wird es wie i ausgesprochen. Beispiel: Iguanodec-tes – Ikvanodektes usw.
3. Konsonant s, wenn es zwischen zwei Vokalen und Diphthongen sowie zwischen den Konsonanten n, l, r und einem Vokal vorkommt, wird wie z ausgesprochen. Beispiel: Colisa – Koliza; falsus – falzus usw.
4. Diphthongs ae und oe werden wie é ausgesprochen. Beispiel: Aequidens – Ékvujdens Cichlidae – cichlidé; Characidae – characidé; Cyprinidae – Cyprinidé; Poecilia – Pécilia; E‑xocoetidae – Eksocétydé; loretoensis – loreténzis; Poecilobrycon – Pécilobrykon usw.
5. Diphthongs ea und eo werden wie ea und eo ausgesprochen. Beispiel: area – area; Labeo . Labeo; eos – eos usw.
6. Diphthong ph wird wie f ausgesprochen. Beispiel: Sphaerichthys – sférichtys; Scatophagus – Skatofagus; Xiphophorus – Ksifoforus usw.
7. Die Buchstaben ti werden wie folgt ausgesprochen:
- Vor allen Vokalen und dem Diphthong ae wird es wie ci ausgesprochen. Beispiel: Botia – Bocia usw.
– Nach den Konsonanten s, t und x wird es immer wie ty ausgesprochen, auch wenn ein Konsonant folgt oder wenn i lang oder betont ist. Beispiel: Pistia – Pistyja; Tilapia – Tylapija; mixtio – mikstyjo; Titus – Tytus usw.
8. Die Buchstaben di und ni werden wie dy und ny ausgesprochen. Beispiel: brichardi – brichardy; nilotica – nylotyca usw.
9. Die Buchstaben gu, qu und su werden vor zwei Vokalen wie gv, kv und sv ausgesprochen. Beispiel: quidam – kvujdam; Panaque – panakve; eques – ekves; guatemalensis – gvatemalenzis; suavis – svávis
10. Kombinationen von zwei Buchstaben werden wie eins ausgesprochen. Beispiele: ll – ocellatus – ocelatus; nn – Nannobrycon – Nanobrykon; ss – Colossoma – Colosoma; tt – gutta – guta usw.
11. Sch wird immer wie sch ausgesprochen. Beispiel: schuberti – schuberty usw.
12. Sh wird immer wie sh ausgesprochen. Beispiel: brashnikovi – brashnikovi usw.
13. Die Buchstaben ngu werden vor zwei Vokalen wie ngv ausgesprochen. Beispiel: sanguineus – sangvineus usw.
14. Die Buchstaben ex werden vor einem Vokal wie egz ausgesprochen. Beispiel: exemplar – egzemplar; excrementum – egskrementum usw.
15. Die Buchstaben th werden wie t ausgesprochen. Beispiel: thoracatum – torakatum; isthmensis – istmenzis usw.
Autor wpisu: Ján Iskra
Naukowe nazwy organizmów żywych są zawsze pisane wyłącznie w języku łacińskim, a jedynie w wyjątkowych przypadkach są to nazwy łacińsko-greckie.
1. Spółgłoska c:
- Jeśli występuje w słowie przed samogłoskami a, o, u oraz przed wszystkimi spółgłoskami i na końcu słowa, wymawiana jest jak k. Przykład: Carassius – karasius; Cryptocoryne – kryptokoryne; Corydoras – korydoras; Cubanichthys – Kubanychtys; Octofasciatum – Oktofascijatum itp.
– Przed samogłoskami e, i i y oraz przed dwugłoskami ae, oe i eu wymawiana jest jak c. Przykład: Cichlasoma – Cichlasoma; Ceratopteris – Ceratopteris; cernuus – cernuus; caeruleus – céruleus Cynolebias – Cynolebias; ceu – ceu; pauciperforata – pauciperforata; ciliata – ciliata itp.
2. Samogłoska i, gdy występuje:
- Na początku słowa przed samogłoską oraz wewnątrz słowa między dwiema samogłoskami, wymawiana jest jak j. Przykład: Iotabrycon – Jotabrykon; maior – major; iubileum – jubiléum itp.
– Na początku słowa przed spółgłoską wymawiana jest jak i. Przykład: Iguanodec-tes – Ikvanodektes itp.
3. Spółgłoska s, gdy występuje między dwiema samogłoskami i dwugłoskami oraz między spółgłoskami n, l, r a samogłoską, wymawiana jest jak z. Przykład: Colisa – Koliza; falsus – falzus itp.
4. Dwugłoski ae i oe są wymawiane jak é. Przykład: Aequidens – Ékvujdens Cichlidae – cichlidé; Characidae – characidé; Cyprinidae – Cyprinidé; Poecilia – Pécilia; E‑xocoetidae – Eksocétydé; loretoensis – loreténzis; Poecilobrycon – Pécilobrykon itp.
5. Dwugłoski ea i eo są wymawiane jak ea i eo. Przykład: area – area; Labeo . Labeo; eos – eos itp.
6. Dwugłoska ph jest wymawiana jak f. Przykład: Sphaerichthys – sférichtys; Scatophagus – Skatofagus; Xiphophorus – Ksifoforus itp.
7. Litery ti są wymawiane jak:
- Przed wszystkimi samogłoskami oraz dwugłoską ae są wymawiane jak ci. Przykład: Botia – Bocia itp.
– Po spółgłoskach s, t i x zawsze są wymawiane jak ty, nawet jeśli następuje spółgłoska, lub jeśli i jest długie lub akcentowane. Przykład: Pistia – Pistyja; Tilapia – Tylapija; mixtio – mikstyjo; Titus – Tytus itp.
8. Litery di i ni są wymawiane jak dy i ny. Przykład: brichardi – brichardy; nilotica – nylotyca itp.
9. Litery gu, qu i su przed dwiema samogłoskami są wymawiane jak gv, kv i sv. Przykład: quidam – kvujdam; Panaque – panakve; eques – ekves; guatemalensis – gvatemalenzis; suavis – svávis
10. Dwa znaki są zawsze wymawiane jak jeden. Przykłady: ll – ocellatus – ocelatus; nn – Nannobrycon – Nanobrykon; ss – Colossoma – Colosoma; tt – gutta – guta itp.
11. Kombinacja liter sch zawsze jest wymawiana jak sch. Przykład: schuberti – schuberty itp.
12. Litera sh zawsze jest wymawiana jak sh. Przykład: brashnikovi – brashnikovi itp.
13. Litery ngu przed dwiema samogłoskami są wymawiane jak ngv. Przykład: sanguineus – sangvineus itp.
14. Litery ex przed samogłoską są wymawiane jak egz. Przykład: exemplar – egzemplar; excrementum – egskrementum itp.
15. Litery th są zawsze wymawiane jak t. Przykład: thoracatum – torakatum; isthmensis – istmenzis itp.
Az üzenet írója: Ján Iskra
Az élő szervezetek tudományos neveit kizárólag latin nyelven írják, és csak kivételes esetekben fordul elő latin-görög elnevezés.
1. c hang:
- Ha a szó magánhangzók a, o, u előtt és minden mással előfordul, és a szó végén k hangként hangzik, példa: Carassius – karasius; Cryptocoryne – kryptokoryne; Corydoras – korydoras; Cubanichthys – Kubanychtys; Octofasciatum – Oktofascijatum stb.
– Az e, i és y magánhangzók előtt és az ae, oe és eu két mássalhangzó előtt c‑ként hangzik. Példa: Cichlasoma – Cichlasoma; Ceratopteris – Ceratopteris; cernuus – cernuus; caeruleus – céruleus Cynolebias – Cynolebias; ceu – ceu; pauciperforata – pauciperforata; ciliata – ciliata stb.
2. i magánhangzó:
- A szó elején magánhangzó előtt és a szó belsejében két magánhangzó között j‑ként hangzik. Példa: Iotabrycon – Jotabrykon; maior – major; iubileum – jubiléum stb.
– A szó elején egy mássalhangzó előtt i‑ként hangzik. Példa: Iguanodec-tes – Ikvanodektes stb.
3. s hang:
- Ha két magánhangzó és két magánhangzó között és két mássalhangzó között és a mássalhangzók n, l, r és a magánhangzó között hangzik, z‑ként hangzik. Példa: Colisa – Koliza; falsus – falzus stb.
4. ae és oe két mássalhangzó:
- é‑ként hangzik. Példa: Aequidens – Ékvujdens Cichlidae – cichlidé; Characidae – characidé; Cyprinidae – Cyprinidé; Poecilia – Pécilia; E‑xocoetidae – Eksocétydé; loretoensis – loreténzis; Poecilobrycon – Pécilobrykon stb.
5. ea és eo két mássalhangzó:
- ea és eo-ként hangzik. Példa: area – area; Labeo . Labeo; eos – eos stb.
6. ph két mássalhangzó:
- f‑ként hangzik. Példa: Sphaerichthys – sférichtys; Scatophagus – Skatofagus; Xiphophorus – Ksifoforus stb.
7. ti betűk:
- Minden magánhangzó előtt és az ae két mássalhangzója előtt ci-ként hangzik. Példa: Botia – Bocia stb.
– Az s, t és x mássalhangzók után mindig ty-ként hangzanak, még akkor is, ha egy másik mássalhangzó következik, vagy az i hosszú vagy hangsúlyos. Példa: Pistia – Pistyja; Tilapia – Tylapija; mixtio – mikstyjo; Titus – Tytus stb.
8. di és ni betűk:
- dy és ny-ként hangzanak. Példa: brichardi – brichardy; nilotica – nylotyca stb.
9. gu, qu és su két magánhangzó előtt:
- gv, kv és sv-ként hangzanak. Példa: quidam – kvujdam; Panaque – panakve; eques – ekves; guatemalensis – gvatemalenzis; suavis – svávis
10. Két karakter mindig egyként hangzik. Példák: ll – ocellatus – ocelatus; nn – Nannobrycon – Nanobrykon; ss – Colossoma – Colosoma; tt – gutta – guta stb.
11. sch kombináció mindig sch-ként hangzik. Példa: schuberti – schuberty stb.
12. sh betű mindig sh-ként hangzik. Példa: brashnikovi – brashnikovi stb.
13. ngu betűk két magánhangzó előtt mindig ngv-ként hangzanak. Példa: sanguineus – sangvineus stb.
14. ex betűk egy magánhangzó előtt mindig egz-ként hangzanak. Példa: exemplar – egzemplar; excrementum – egskrementum stb.
15. th betűk mindig t‑ként hangzanak. Példa: thoracatum – torakatum; isthmensis – istmenzis stb.
Auctor contributionis: Ján Iskra
Nomenclatura scientifica viventium organismorum exclusive in lingua Latina scribitur et solum in casibus extraordinariis est appellatio Latina-Graeca.
1. Consonans c:
a. Si in verbo ante vocales a, o, u, et ante omnes consonantes, et in fine verbi est, proferitur ut k. Exemplum: Carassius – karasius; Cryptocoryne – kryptokoryne; Corydoras – korydoras; Cubanichthys – Kubanychtys; Octofasciatum – Oktofascijatum, etc.
b. Ante vocales e, i, et y, et ante diphthongos ae, oe, et eu, proferitur ut c. Exemplum: Cichlasoma – Cichlasoma; Ceratopteris – Ceratopteris; cernuus – cernuus; caeruleus – céruleus, et cetera.
2. Vocalis i, si occurrat:
a. In principio verbi ante vocalem a et intra verbum inter duas vocales proferitur ut j. Exemplum: Iotabrycon – Jotabrykon; maior – major; iubileum – jubiléum, et cetera.
b. In principio verbi ante consonantem proferitur ut i. Exemplum: Iguanodec-tes – Ikvanodektes, et cetera.
3. Consonans s, si occurrat inter duas vocales et diphthongos; et inter consonantes n, l, r et vocalem, proferitur ut z. Exemplum: Colisa – Koliza; falsus – falzus, et cetera.
4. Diphthongus ae et oe proferitur ut é. Exemplum: Aequidens – Ékvujdens; Cichlidae – cichlidé; Characidae – characidé; Cyprinidae – Cyprinidé; Poecilia – Pécilia; E‑xocoetidae – Eksocétydé; loretoensis – loreténzis; Poecilobrycon – Pécilobrykon, et cetera.
5. Diphthongus ea et eo proferitur ut ea et eo. Exemplum: area – area; Labeo – Labeo; eos – eos, et cetera.
6. Diphthongus ph proferitur ut f. Exemplum: Sphaerichthys – sférichtys; Scatophagus – Skatofagus; Xiphophorus – Ksifoforus, et cetera.
7. Litterae ti proferuntur:
a. Ante omnes vocales et diphthongum ae ut ci. Exemplum: Botia – Bocia, et cetera.
b. Post consonantes s, t et x semper proferuntur ut ty, et hoc etiam si sequatur consonans, vel si i sit longum vel accento notatum. Exemplum: Pistia – Pistyja; Tilapia – Tylapija; mixtio – mikstyjo; Titus – Tytus, et cetera.
8. Litterae di et ni proferuntur ut dy et ny. Exemplum: brichardi – brichardy; nilotica – nylotyca, et cetera.
9. Litterae gu, qu et su ante duas vocales proferuntur ut gv, kv et sv. Exemplum: quidam – kvujdam; Panaque – panakve; eques – ekves; guatemalensis – gvatemalenzis; suavis – svávis, et cetera.
10. Duas litteras proferuntur ut unum. Exempla: ll – ocellatus – ocelatus; nn – Nannobrycon – Nanobrykon; ss – Colossoma – Colosoma; tt – gutta – guta, et cetera.
11. Sch semper proferitur ut sch. Exemplum: schuberti – schuberty, et cetera.
12. Sh semper proferitur ut sh. Exemplum: brashnikovi – brashnikovi, et cetera.
13. Litterae ngu ante duas vocales proferuntur ut ngv. Exemplum: sanguineus – sangvineus, et cetera.
14. Litterae ex ante vocalem proferuntur ut egz. Exemplum: exemplar – egzemplar; excrementum – egskrementum, et cetera.
15. Litterae th proferuntur ut t. Exemplum: thoracatum – torakatum; isthmensis – istmenzis, et cetera.