2011, 2011-2015, Časová línia, Kostoly, Krajina, Neživé, Obce, Slovenská krajina, Slovenské, Stavby, Záhorácke, Záhorie

Šaštín-​Stráže

skala
Hits: 4270

Šaštín-​Stráže je mes­to na seve­re Záho­ria. Nachá­dza sa v nej krás­na Bazi­li­ka Sedem­bo­lest­nej (Peter Kac­lík). Na plo­che 42 km2 žije 5015 oby­va­te­ľov. Mes­to leží v nad­mor­skej výš­ke 256 met­rov nad morom (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk), v cen­trál­nej čas­ti Záhor­skej níži­ny, na stred­nom toku rie­ky Myja­va (Wiki­pe­dia).

Šaštín-​Stráže sú zná­mym marián­skym pút­nic­kým mies­tom (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Prvá zmien­ka o Šaš­tí­ne je z roku 1218 po pome­no­va­ním Saswar (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk), Sas­vár. Avšak už od dru­hej polo­vi­ce 10. sto­ro­čia bolo úze­mie Šaš­tí­na osíd­le­né. Názov Šaš­tín je odvo­de­ný od maďar­ské­ho sás – šaši­na, trs­ti­na, pre­to­že sa tu rozp­res­tie­ra­lo množ­stvo močia­rov. V roku 1218 Imrich II. daro­val lebé­ny­en­ský kláš­tor Sas­sin. Šaš­tín­sky hrad bol naj­dô­le­ži­tej­ším stráž­nym hra­dom celé­ho Záho­ria. Posta­vi­li ho pri rie­ke Myja­ve ako vod­ný hrad a potom aj na pahor­ka­ti­ne ako pred­su­nu­té strá­že (Strá­že nad Myja­vou) (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Rád pau­lí­nov sa v roku 1733 podu­jal posta­viť v Šaš­tí­ne pút­nic­ký chrám a kláš­tor (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Pau­lí­ni – pav­lí­ni boli rehoľ­ní­ci svä­té­ho Pav­la. Dnes je kláš­tor a bazi­li­ka v sprá­ve sale­zián­skej reho­le (Wiki­pe­dia). 

Bazi­li­ka bola z kos­to­la pový­še­ná v roku 1964 ako prvý chrám na Slo­ven­sku (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Počas pútí Šaš­tín nav­ští­vi nie­koľ­ko desia­tok tisíc pút­ni­kov (Wiki­pe­dia). V roku 1987 bazi­li­ku nav­ští­vi­la Mat­ka Tere­za (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Bazi­li­ka je dvoj­ve­žo­vá. Pri nej sa nachá­dza kláš­tor, kapl­n­ka a stĺp so súso­ším Najs­vä­tej­šiej tro­j­i­ce. Kos­tol v Šaš­tí­ne je dato­va­ný na rok 1400. Ved­ľa neho je Lore­tán­ska kapl­n­ka zo 17. sto­ro­čia. Kal­vá­riu pri cin­to­rí­ne posta­vi­li v roku 1798 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Zau­jí­ma­vos­ťou je, že netra­dič­ne vznik­la na rovi­ne (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Juž­ne od Bazi­li­ky Sedem­bo­lest­nej sú dva ryb­ní­ky o výme­re 1820,31 m2, kto­ré vybu­do­va­li pau­lí­ni a slú­ži­li na chov rýb (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). V 18. sto­ro­čí v Šaš­tí­ne man­žel Márie Teré­zie, Fran­ti­šek Lot­rin­ský zalo­žil v kaš­tie­li prvú uhor­skú manu­fak­tú­ru na výro­bu tex­ti­lu – kar­tún­ku. V 19. sto­ro­čí sa nedo­ká­za­la udr­žať, neskôr tu fun­go­val cuk­ro­var. Židov­ská syna­gó­ga pochá­dza z roku 1852 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). V Šaš­tí­ne sa naro­di­la spe­váč­ka Jana Kocia­no­vá. Pôso­bí tu spi­so­va­teľ Dušan Dušek (Wiki­pe­dia).

Strá­že boli pred rokom 1960 samos­tat­nou obcou (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). V rokoch 1961 až 1971 sa obec nazý­va­la Šaš­tín­ske Strá­že (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Obec vznik­la hlbo­ko v stre­do­ve­ku, jej kos­tol sa via­že s rokom 1339. Obec bola jed­nou z naj­star­ších obcí na Záho­rí, bola pred­strá­žou Šaš­tín­ske­ho hra­du (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Prvá zná­ma písom­ná zmien­ka o Strá­žach je z roku 1392 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). V šesť­de­sia­tych rokoch navŕ­ta­li horú­cu vodu, kto­rá sa však nevy­uží­va (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Letoh­rá­dok Bel­ve­der bol obľú­be­ným leto­vis­kom Márie Teré­zie a bol ešte kon­com 18.storočia obý­va­ný. Oko­lo zámoč­ku boli vini­ce a opat­ro­va­teľ 14 až 16 piv­níc mal oso­bit­ný byt, kto­rý ešte stál v roku 1921 a nazý­val sa ​“Kel­ler­maj­strom”. Zámok mal vraj pod­zem­né spo­je­nie so šaš­tín­skym zám­kom. Začiat­kom 19. sto­ro­čia bol zámok Bel­ve­der roz­bú­ra­ný, ale piv­ni­ce stá­li až do roku 1918. Pamiat­kou na exis­ten­ciu zám­ku je zacho­va­ná zámoc­ká stud­ňa, 60 m hlbo­ká, kto­rá pod­zem­ný­mi chod­ba­mi bola spo­je­ná s piv­ni­ca­mi (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk).

Šaštín-​Stráže is a town in the nort­hern part of Záho­rie. It is home to the beau­ti­ful Basi­li­ca of the Seven Sor­ro­ws (Peter Kac­lík). With an area of 42 km², the town has a popu­la­ti­on of 5015 inha­bi­tants. It is situ­ated at an ele­va­ti­on of 256 meters abo­ve sea level (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk) in the cen­tral part of Záho­rie Lowland, along the midd­le cour­se of the Myja­va River (Wiki­pe­dia).

Šaštín-​Stráže is a reno­wned Marian pilg­ri­ma­ge site (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). The first men­ti­on of Šaš­tín dates back to 1218 when it was cal­led Saswar (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk), Sas­vár. Howe­ver, the ter­ri­to­ry of Šaš­tín has been inha­bi­ted sin­ce the second half of the 10th cen­tu­ry. The name Šaš­tín is deri­ved from the Hun­ga­rian ​“sás,” mea­ning reed, as the area was cove­red with nume­rous mars­hes. In 1218, Imrich II dona­ted the Sasín esta­te to the Lebé­ny Monas­te­ry. Šaš­tín Cast­le was the most impor­tant watch­to­wer of the enti­re Záho­rie regi­on, built as a water cast­le along the Myja­va River and later on a hill as an advan­ced guard (Strá­že nad Myja­vou) (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). In 1733, the Pau­li­ne order under­to­ok the cons­truc­ti­on of the pilg­ri­ma­ge church and monas­te­ry in Šaš­tín (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). The Pau­li­nes, also kno­wn as Pia­rists, were fol­lo­wers of Saint Paul. Today, the monas­te­ry and basi­li­ca are under the admi­ni­stra­ti­on of the Sale­sian order (Wiki­pe­dia).

The Basi­li­ca was ele­va­ted from a church in 1964, beco­ming the first basi­li­ca in Slo­va­kia (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). During pilg­ri­ma­ges, Šaš­tín att­racts tens of thou­sands of pilg­rims (Wiki­pe­dia). In 1987, Mot­her Tere­sa visi­ted the basi­li­ca (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). The basi­li­ca has two towers, and near it, the­re is a monas­te­ry, a cha­pel, and a column with the Holy Tri­ni­ty sta­tue. The church in Šaš­tín dates back to the year 1400. Next to it is the Loret­to Cha­pel from the 17th cen­tu­ry. The cal­va­ry near the ceme­te­ry was built in 1798 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk) and is note­wort­hy for being on level ground (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). South of the Basi­li­ca of the Seven Sor­ro­ws are two ponds with an area of 1820.31 m², built by the Pau­li­nes for fish far­ming (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). In the 18th cen­tu­ry, the hus­band of Maria The­re­sa, Fran­cis I, estab­lis­hed the first Hun­ga­rian tex­ti­le manu­fac­tu­ring fac­to­ry for fab­ric pro­duc­ti­on – Kar­tún­ka – in Šaš­tín Cast­le. In the 19th cen­tu­ry, it could­n’t sus­tain itself, and later a sugar fac­to­ry ope­ra­ted the­re. The Jewish syna­go­gue dates back to 1852 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Sin­ger Jana Kocia­no­vá was born in Šaš­tín, and wri­ter Dušan Dušek resi­des the­re (Wiki­pe­dia).

Strá­že was an inde­pen­dent muni­ci­pa­li­ty befo­re 1960 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). From 1961 to 1971, the town was cal­led Šaš­tín­ske Strá­že (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). The vil­la­ge ori­gi­na­ted in the Midd­le Ages, with its church dating back to 1339. Strá­že was one of the oldest vil­la­ges in Záho­rie, ser­ving as the out­post of Šaš­tín Cast­le (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). The first kno­wn writ­ten men­ti­on of Strá­že is from 1392 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). In the 1960s, hot water was dril­led but remains unu­sed today (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). The Bel­ve­de­re sum­mer pala­ce was a favo­ri­te retre­at for Maria The­re­sa and was still inha­bi­ted at the end of the 18th cen­tu­ry. Vine­y­ards sur­roun­ded the cast­le, and the care­ta­ker of the 14 to 16 cel­lars had a sepa­ra­te resi­den­ce cal­led ​“Kel­ler­maj­strom,” which still sto­od in 1921. The cast­le repor­ted­ly had an under­ground con­nec­ti­on to Šaš­tín Cast­le. Bel­ve­de­re Cast­le was demo­lis­hed at the begin­ning of the 19th cen­tu­ry, but the cel­lars sto­od until 1918. A remin­der of the cast­le­’s exis­ten­ce is the pre­ser­ved cast­le well, 60 meters deep, con­nec­ted by under­ground pas­sa­ges to the cel­lars (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk).

Šaštín-​Stráže ist eine Stadt im Nor­den des Záho­rie. Dort befin­det sich die wun­ders­chöne Basi­li­ka der Sie­ben Sch­mer­zen Mariens (Peter Kac­lík). Auf einer Flä­che von 42 km² leben 5015 Ein­woh­ner. Die Stadt liegt auf einer Höhe von 256 Metern über dem Mee­ress­pie­gel (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk) in der zen­tra­len Regi­on der Záhor­ská níži­na am Mit­tel­lauf des Flus­ses Myja­va (Wiki­pe­dia).

Šaštín-​Stráže ist ein bekann­ter Wall­fa­hr­t­sort der Jungf­rau Maria (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Die ers­te Erwäh­nung von Šaš­tín stammt aus dem Jahr 1218 unter dem Namen Saswar (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk), Sas­vár. Das Gebiet von Šaš­tín war jedoch bere­its seit der zwe­i­ten Hälf­te des 10. Jahr­hun­derts besie­delt. Der Name Šaš­tín lei­tet sich vom unga­ris­chen ​“sás – šaši­na, trs­ti­na” ab, da sich hier vie­le Sümp­fe ers­trec­kten. Im Jahr 1218 schenk­te Imrich II. das Klos­ter Lebé­ny dem Klos­ter Sas­sin. Die Šaštín-​Burg war die wich­tigs­te Wach­burg des gesam­ten Záho­rie. Sie wur­de am Fluss Myja­va als Was­ser­burg errich­tet und dann auf einem Hügel als Vor­pos­ten (Strá­že nad Myja­vou) (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Im Jahr 1733 besch­loss der Pau­li­ne­ror­den, eine Wall­fa­hrt­skir­che und ein Klos­ter in Šaš­tín zu errich­ten (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Die Pau­li­ner waren Mön­che des hei­li­gen Pau­lus. Heute wer­den das Klos­ter und die Basi­li­ka von der Salesianer-​Gemeinschaft ver­wal­tet (Wiki­pe­dia).

Die Basi­li­ka wur­de im Jahr 1964 als ers­ter Tem­pel in der Slo­wa­kei zur Basi­li­ka erho­ben (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Wäh­rend der Wall­fa­hr­ten besu­chen Šaš­tín meh­re­re Zehn­tau­send Pil­ger (Wiki­pe­dia). Im Jahr 1987 besuch­te Mut­ter Tere­sa die Basi­li­ka (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Die Basi­li­ka hat zwei Tür­me. Neben ihr befin­den sich das Klos­ter, die Kapel­le und eine Säu­le mit der Skulp­tur der Aller­he­i­ligs­ten Dre­i­fal­tig­ke­it. Die Kir­che in Šaš­tín stammt aus dem Jahr 1400. Dane­ben steht die Loret­to­ka­pel­le aus dem 17. Jahr­hun­dert. Die Kal­va­rien­berg­ka­pel­le am Fried­hof wur­de 1798 erbaut (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Die Beson­der­he­it ist, dass sie unge­wöhn­li­cher­we­i­se auf einer Ebe­ne ents­tand (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Süd­lich der Basi­li­ka der Sie­ben Sch­mer­zen Mariens gibt es zwei Tei­che mit einer Flä­che von 1820,31 m², die von den Pau­li­nern ange­legt wur­den und zur Fis­ch­zucht dien­ten (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Im 18. Jahr­hun­dert grün­de­te Maria The­re­sias Ehe­mann, Franz Loth­rin­gen, im Sch­loss die ers­te unga­ris­che Manu­fak­tur zur Tex­til­hers­tel­lung – Kar­tún­ka. Im 19. Jahr­hun­dert konn­te sie nicht über­le­ben, spä­ter befand sich dort eine Zuc­ker­fab­rik. Die Syna­go­ge stammt aus dem Jahr 1852 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). In Šaš­tín wur­de die Sän­ge­rin Jana Kocia­no­vá gebo­ren. Der Sch­rifts­tel­ler Dušan Dušek wir­kt hier (Wiki­pe­dia).

Strá­že war vor 1960 eine eigens­tän­di­ge Geme­in­de (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). In den Jah­ren 1961 bis 1971 hieß das Dorf Šaš­tín­ske Strá­že (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Das Dorf ents­tand im tie­fen Mit­te­lal­ter, sei­ne Kir­che ist mit dem Jahr 1339 ver­bun­den. Das Dorf war eine der ältes­ten Sied­lun­gen in Záho­rie und war die Vor­pos­ten des Šaštín-​Burgs (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Die ers­te bekann­te sch­rift­li­che Erwäh­nung von Strá­že stammt aus dem Jahr 1392 (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). In den sech­zi­ger Jah­ren bohr­ten sie hei­ßes Was­ser, das jedoch nicht genutzt wird (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk). Das Belveder-​Sommerhaus war ein belieb­ter Erho­lung­sort von Maria The­re­sia und wur­de bis Ende des 18. Jahr­hun­derts bewohnt. Um das Sch­loss herum befan­den sich Wein­ber­ge, und der Auf­se­her von 14 bis 16 Kel­lern hat­te eine eige­ne Woh­nung, die noch 1921 stand und ​“Kel­ler­maj­strom” genannt wur­de. Das Sch­loss hat­te angeb­lich eine unte­rir­dis­che Ver­bin­dung zum Sch­loss Šaš­tín. Anfang des 19. Jahr­hun­derts wur­de das Sch­loss Bel­ve­der abge­ris­sen, aber die Kel­ler stan­den bis 1918. Ein Denk­mal für die Exis­tenz des Sch­los­ses ist der erhal­te­ne Sch­lossb­run­nen, 60 m tief, der durch unte­rir­dis­che Gän­ge mit den Kel­lern ver­bun­den war (mes​to​sas​tins​tra​ze​.sk).

Odka­zy

Use Facebook to Comment on this Post

2006-2010, 2010, Časová línia, Horehronie, Krajina, Slovenská krajina

Šumiac – kraj pri Kráľovej holi

skala
Hits: 1837

Obec je zná­ma nie­len svo­jou prí­ro­dou, ale aj his­to­ric­ký­mi a kul­túr­ny­mi pamiat­ka­mi. V Šumia­ci sa nachá­dza nie­koľ­ko chrá­mov a kapl­niek, kto­ré sved­čia o boha­tej his­tó­rii tej­to oblas­ti. Šumiac je obľú­be­ným mies­tom pre turis­ti­ku aj vďa­ka blíz­kos­ti Níz­kych Tatier.

Na plo­che 81.76 km2 tu žije 1310 oby­va­te­ľov (sumiac​.sk), leží v nad­mor­skej výš­ke 880 met­rov nad morom (sumiac​.sk). Obec vznik­la ako pod­dan­ská dedi­na pan­stva Murán­ske­ho hra­du v 15. sto­ro­čí (sumiac​.sk). Vznik­la na valas­kom prá­ve, písom­ne je dolo­že­ná v roku 1573 (najk​raj​sik​raj​.sk). Pôvod­ný­mi oby­va­teľ­mi boli Rusí­ni (sumiac​.sk). His­to­ric­ké náz­vy: Sumecz, Seomecz, Sumiacz, Sum­jacz, Sum­jacz­ska, Sumia­có (sumiac​.sk). Nemec­ký názov obce je Königs­berg bei Gro­ßraus­chen­bach (Wiki­pe­dia). Názov obce je odvo­de­ný od lesov obklo­pu­jú­cich obec a šumu bys­trých vôd, napá­ja­jú­cich kory­to Hro­na (Wiki­pe­dia). Oby­va­te­lia sa veno­va­li pase­niu oviec, dobyt­ka, neskôr spra­co­va­niu dre­va, výro­bou poľ­no­hos­po­dár­ske­ho nára­dia z dre­va a šind­ľov (sumiac​.sk). Nachá­dza­la sa tu píla a sklár­ska huta (najk​raj​sik​raj​.sk). 

V polo­vi­ci 18. sto­ro­čia sa oby­va­te­lia živi­li pále­ním dre­ve­né­ho uhlia (sumiac​.sk). V roku 1828 žilo v Šumia­ci v 158 domov 1846 oby­va­te­ľov (najk​raj​sik​raj​.sk). V 19. sto­ro­čí bola posta­ve­ná želez­ni­ca do Brez­na a neskôr až do Čer­ve­nej Ska­ly. Do roku 1954 pat­ri­li Šumia­cu osa­dy Nová Maša, Švá­bov­ka, Val­kov­ňa a Zlat­no. Od roku 1960 pat­rí k obci osa­da Čer­ve­ná Ska­la (sumiac​.sk). Dodnes sa tu zacho­va­li dre­ve­né zru­bo­vé domy pod sed­lo­vý­mi stre­cha­mi v otvo­re­ných dvo­roch. Pit­vo­ry boli pôvod­ne stu­de­né, vyku­ro­va­la sa len obie­le­ná izba zaria­de­ná úče­lo­vým nábyt­kom, pokrov­ca­mi a tka­ni­na­mi (niz​ke​tat​ry​.sk). V Šumia­ci sa naro­di­la spi­so­va­teľ­ka Klá­ra Jarun­ko­vá (Wiki­pe­dia). V Šumia­ci vzni­kol 15.1.1957 folk­lór­ny súbor Šumia­čan. Súbor absol­vo­val tisíc­ky vystú­pe­ní po celom sve­te. Nahral desiat­ky pies­ní pre Slo­ven­ský roz­hlas, účin­ko­val v mno­hých fil­moch (face­bo­ok).

The vil­la­ge is kno­wn not only for its natu­re but also for its his­to­ri­cal and cul­tu­ral land­marks. In Šumiac, the­re are seve­ral chur­ches and cha­pels that bear wit­ness to the rich his­to­ry of this area. Šumiac is a popu­lar des­ti­na­ti­on for tou­rism, thanks in part to its pro­xi­mi­ty to the Low Tatras.

Šumiac is a vil­la­ge with an area of 81.76 km², and it is home to 1310 resi­dents, situ­ated at an alti­tu­de of 880 meters abo­ve sea level. The vil­la­ge ori­gi­na­ted as a sub­ject vil­la­ge of Muráň Cast­le in the 15th cen­tu­ry and was estab­lis­hed on Wal­la­chian law, with writ­ten docu­men­ta­ti­on dating back to 1573. The ori­gi­nal inha­bi­tants were Rut­he­nians. The his­to­ri­cal names of the vil­la­ge inc­lu­de Sumecz, Seomecz, Sumiacz, Sum­jacz, Sum­jacz­ska, and Sumia­có. The Ger­man name for the vil­la­ge is Königs­berg bei Großrauschenbach.

The name Šumiac is deri­ved from the sur­roun­ding forests and the noise of cle­ar waters fee­ding the Hron River chan­nel. The resi­dents were tra­di­ti­onal­ly invol­ved in she­ep and catt­le gra­zing, later enga­ging in wood pro­ces­sing, the pro­duc­ti­on of agri­cul­tu­ral tools from wood, and shin­gle making. The­re was a sawmill and a glas­sworks in the vil­la­ge, and in the mid-​18th cen­tu­ry, the inha­bi­tants ear­ned a living by pro­du­cing char­co­al. In 1828, Šumiac had 158 hou­ses with 1846 inhabitants.

In the 19th cen­tu­ry, a rai­lway was built to Brez­no, and later exten­ded to Čer­ve­ná Ska­la. Until 1954, the sett­le­ments of Nová Maša, Švá­bov­ka, Val­kov­ňa, and Zlat­no belo­n­ged to Šumiac. Sin­ce 1960, the sett­le­ment of Čer­ve­ná Ska­la has been part of the vil­la­ge. The vil­la­ge is kno­wn for its well-​preserved wooden log hou­ses with sadd­le roofs in open cour­ty­ards. Tra­di­ti­onal hou­ses had cold rooms; only the whi­te­was­hed room with pur­po­se­ful fur­ni­tu­re, meta­lwa­re, and fab­rics was heated.

Notab­ly, the wri­ter Klá­ra Jarun­ko­vá was born in Šumiac. On Janu­ary 15, 1957, the Šumia­čan Folk Ensem­ble was estab­lis­hed, which has per­for­med thou­sands of times worl­dwi­de, recor­ded nume­rous songs for Slo­vak Radio, and par­ti­ci­pa­ted in many films.

Wieś jest zna­na nie tyl­ko ze swo­jej przy­ro­dy, ale także z his­to­rycz­nych i kul­tu­ro­wych zabyt­ków. W Šumiac znaj­du­je się kil­ka kości­ołów i kap­lic, któ­re świadc­zą o boga­tej his­to­rii tego obsza­ru. Šumiac to popu­lar­ne miejs­ce turys­tycz­ne, również ze wzg­lędu na blis­ko­ść Nis­kich Tatr.

Na obszar­ze o powierzch­ni 81,76 km² miesz­ka 1310 miesz­ka­ńców (sumiac​.sk), leży na wyso­ko­ści 880 met­rów nad pozi­omem mor­za (sumiac​.sk). Wieś pows­ta­ła jako pod­dam­ska osa­da pod pano­wa­niem zamku Murán­sky w XV wie­ku (sumiac​.sk). Pows­ta­ła na pra­wie wołos­kim i pisem­nie udo­ku­men­to­wa­na zosta­ła w 1573 roku (najk​raj​sik​raj​.sk). Pier­wot­ny­mi miesz­ka­ńca­mi byli Rusi­ni (sumiac​.sk). His­to­rycz­ne nazwy to: Sumecz, Seomecz, Sumiacz, Sum­jacz, Sum­jacz­ska, Sumia­có (sumiac​.sk). Nie­miec­ka nazwa wsi to Königs­berg bei Gro­ßraus­chen­bach (Wiki­pe­dia). Nazwa wsi pocho­dzi od lasów otac­za­jących miejs­co­wo­ść i szu­mu bie­żących wód, zasi­la­jących kory­to Hro­na (Wiki­pe­dia). Miesz­ka­ńcy zaj­mo­wa­li się wypa­sa­niem owiec, bydła, później obrób­ką dre­wna, pro­dukc­ją dre­wnia­ne­go nar­zędzi rol­nic­zych i gon­tów (sumiac​.sk). Ist­nia­ła tu tar­tak i huta szkła (najk​raj​sik​raj​.sk).

W poło­wie XVIII wie­ku miesz­ka­ńcy utr­zy­my­wa­li się z wypa­la­nia dre­wna na węgiel drze­wny (sumiac​.sk). W 1828 roku w Šumia­ci miesz­ka­ło w 158 domach 1846 miesz­ka­ńców (najk​raj​sik​raj​.sk). W XIX wie­ku zbu­do­wa­no kolej do Brez­na, a później aż do Čer­ve­nej Ska­ly. Do 1954 roku Šumiac obej­mo­wał osa­dy Nová Maša, Švá­bov­ka, Val­kov­ňa i Zlat­no. Od 1960 roku osa­da Čer­ve­ná Ska­la nale­ży do wsi (sumiac​.sk). Do dzi­siaj zacho­wa­ły się tu dre­wnia­ne domy z bali pod siodło­wy­mi dacha­mi na otwar­tych podwór­zach. Izby były pier­wot­nie zim­ne, ogr­ze­wa­no tyl­ko bie­lo­nym pomieszc­ze­niem wypo­sa­żo­nym w meb­le, pokry­cia i tka­ni­ny (niz​ke​tat​ry​.sk). W Šumia­ci uro­dzi­ła się pisar­ka Klá­ra Jarun­ko­vá (Wiki­pe­dia). W Šumia­ci 15 stycz­nia 1957 roku pows­tał zes­pół folk­lo­rys­tycz­ny Šumia­čan. Zes­pół dał tysi­ące wys­tąpień na całym świe­cie. Nag­ra­li dzie­si­ąt­ki piose­nek dla Sło­wac­kie­go Radia, wys­tępo­wa­li w wie­lu fil­mach (face­bo­ok).

Odka­zy

Use Facebook to Comment on this Post

České, Česko, Južná Morava, Krajina, Mestá, Mestá, Typ krajiny, Zahraničie

Lednice – súčasť svetového kultúrneho dedičstva

skala
Hits: 12805

Led­ni­ce sa nachá­dza­jú na juž­nej Mora­ve, neďa­le­ko od Břec­la­vi. Pat­ria do tzv. Led­nic­ko – val­tic­ké­ho are­álu. Súčas­ťou are­álu sú Akvá­ri­um Mala­wi, Zámoc­ký skle­ník, Lovec­ký zámo­ček, Mina­ret, Apol­ló­nov chrám, Ryb­nič­ný zámo­ček, Nový dvor, Hra­nič­ný zámo­ček, Chrám troch grá­cií, Janov hrad, Obe­lisk, Ren­dez­vous (unes​co​-czech​.cz), Grot­ta – ume­lá jas­ky­ňa, Akva­dukt a roman­tic­ká jas­ky­ňa, hos­po­dár­ska stav­ba Nový dvor, súso­šie gréc­kych bohýň Tri Grá­cie, Kapl­n­ka svä­té­ho Huber­ta, Dia­nin chrám (Ren­dez­vous), Bel­ve­der, 8 km vzdia­le­ný zámok Val­ti­ce, Salón vín, Kolo­ná­da – Reist­na (zamek​-led​ni​ce​.cz).

Prvá písom­ná zmien­ka o Led­ni­ciach (Izg­ru­obi) je z roku 1222 (unes​co​-czech​.cz). Od roku 1996 sú Led­ni­ce v Zozna­me sve­to­vé­ho prí­rod­né­ho a kul­túr­ne­ho dedič­stva UNESCO (led​ni​ce​.cz). Súčas­nú podo­bu dala zám­ku novo­go­tic­ká pre­stav­ba v štý­le goti­ky v rokoch 1846 – 1858. Časť baro­ko­vých stien zosta­la zacho­va­ná. Za pozor­nosť sto­jí vre­te­no­vi­té scho­dis­ko v kniž­ni­ci, kaze­to­vý strop z lipo­vé­ho dre­va v mod­rom sále, reli­éf stro­mu živo­ta zo slo­no­vej kos­ti ale­bo mra­mo­ro­vé krby (unes​co​-czech​.cz). Akvá­ri­um Mala­wi bol súčas­ťou zám­ku od roku 1993. Cel­ko­vý objem akvá­rií a terá­rií je 40 000 lit­rov (wzd​.cz).

Led­nic­ký zámok je skvos­tom archi­tek­tú­ry, menil sa v prie­be­hu sto­ro­čí. Pôvod­ne to bol gotic­ký hrad, v 17. sto­ro­čí bol pre­sta­va­ný do baro­ko­vej podo­by. Násled­ne bol nie­koľ­ko krát upra­vo­va­ný. V 19. sto­ro­čí bol pre­sta­va­ný do roman­tic­ké­ho štý­lu. Zámok je sym­bo­lom luxu­su a ele­gan­cie. Inte­ri­é­ry ponú­ka­jú honos­né sály, nád­her­ný náby­tok, ume­lec­ké zbier­ky. Uni­kát­ny je mina­ret, na tom­to úze­mí exo­tic­ká vežo­vi­tá stav­ba pri­dá­va­jú­ca orien­tál­ny nádych. Celý are­ál tvo­rí aj roz­ľah­lý park na viac ako 200 hek­tá­roch. Pat­rí k naj­roz­siah­lej­ším kra­ji­nár­skym par­kom v Euró­pe. Inšpi­ru­je aj rôz­no­ro­dým štý­lom, od anglic­ké­ho par­ku až po roman­tic­kú záh­ra­du. Nachá­dza­jú sa tu ume­lé aj pri­ro­dze­né jaze­rá, mos­ty, pavi­ló­ny. Celý are­ál je uni­kát­na kolek­cia his­tó­rie, kul­tú­ry a prí­ro­dy. Mes­to Led­ni­ce ponú­ka rôz­ne kul­túr­ne akcie. Ponú­ka aj dob­ré jed­lo a ochot­nú obsluhu.

Led­ni­ce is loca­ted in sout­hern Mora­via, near Břec­lav. It belo­ngs to the Lednice-​Valtice Cul­tu­ral Lands­ca­pe. The com­plex inc­lu­des the Mala­wi Aqu­arium, Cast­le Gre­en­hou­se, Hun­ting Lod­ge, Mina­ret, Apol­lo­’s Tem­ple, Fis­her­ma­n’s Lod­ge, New Court, Bor­der Cast­le, Tem­ple of the Three Gra­ces, Jan’s Cast­le, Obe­lisk, Ren­dez­vous (unes​co​-czech​.cz), Grot­to – arti­fi­cial cave, Aqu­e­duct and roman­tic cave, eco­no­mic buil­ding New Court, the sculp­tu­re of the Gre­ek god­des­ses Three Gra­ces, Cha­pel of St. Hubert, Dia­na­’s Tem­ple (Ren­dez­vous), Bel­ve­de­re, and the Val­ti­ce Cast­le loca­ted 8 km away, Wine Salon, Colon­na­de – Reist­na (zamek​-led​ni​ce​.cz).

The first writ­ten men­ti­on of Led­ni­ce (Izg­ru­obi) dates back to the year 1222 (unes​co​-czech​.cz). Sin­ce 1996, Led­ni­ce has been lis­ted as a UNESCO World Natu­ral and Cul­tu­ral Heri­ta­ge Site (led​ni​ce​.cz). The cur­rent appe­a­ran­ce of the cast­le is a result of its neo-​Gothic recons­truc­ti­on in the Got­hic sty­le from 1846 to 1858. Some Baro­que walls have been pre­ser­ved. Note­wort­hy fea­tu­res inc­lu­de the spi­ral stair­ca­se in the lib­ra­ry, cof­fe­red cei­ling of lime wood in the blue hall, relief of the tree of life from ivo­ry, and marb­le firep­la­ces (unes​co​-czech​.cz). The Mala­wi Aqu­arium has been part of the cast­le sin­ce 1993. The total volu­me of aqu­ariums and ter­ra­riums is 40,000 liters (wzd​.cz).

The Led­ni­ce Cast­le is an archi­tec­tu­ral mas­ter­pie­ce that has evol­ved over cen­tu­ries. Ori­gi­nal­ly a Got­hic for­tress, it was trans­for­med into a Baro­que sty­le in the 17th cen­tu­ry. Sub­se­qu­en­tly, it under­went seve­ral modi­fi­ca­ti­ons. In the 19th cen­tu­ry, it was recons­truc­ted in the Roman­tic sty­le. The cast­le sym­bo­li­zes luxu­ry and ele­gan­ce. The inte­ri­ors offer grand halls, exqu­isi­te fur­ni­tu­re, and art col­lec­ti­ons. The mina­ret, an exo­tic tower, adds an orien­tal touch to the enti­re com­plex. The exten­si­ve park cove­ring more than 200 hec­ta­res is one of the lar­gest lands­ca­pe parks in Euro­pe, fea­tu­ring arti­fi­cial and natu­ral lakes, brid­ges, pavi­li­ons, and a uni­que col­lec­ti­on of his­to­ry, cul­tu­re, and nature. 

The town of Led­ni­ce hosts vari­ous cul­tu­ral events and offers excel­lent food and friend­ly service.

Led­ni­ce befin­det sich in Süd­mäh­ren, in der Nähe von Břec­lav. Es gehört zum Kul­tu­ra­re­al Lednice-​Valtice. Der Kom­plex umfasst das Malawi-​Aquarium, das Sch­loss­ge­wächs­haus, das Jagdsch­loss, den Mina­rett, den Tem­pel des Apol­lo, den Fis­cher­pa­last, den Neuen Hof, das Grenzsch­loss, den Tem­pel der Drei Gra­zien, das Jan-​Schloss, den Obe­lis­ken, das Ren­dez­vous (unes​co​-czech​.cz), die Grot­te – künst­li­che Höh­le, den Aqu­ä­dukt und roman­tis­che Höh­le, den Wirts­chafts­bau Neuer Hof, die Skulp­tur der grie­chis­chen Göt­tin­nen Drei Gra­zien, die Kapel­le des Hei­li­gen Huber­tus, Dia­nas Tem­pel (Ren­dez­vous), Bel­ve­de­re und das 8 km ent­fern­te Sch­loss Val­ti­ce, Wein-​Salon, Kolon­na­de – Reist­na (zamek​-led​ni​ce​.cz).

Die ers­te sch­rift­li­che Erwäh­nung von Led­ni­ce (Izg­ru­obi) stammt aus dem Jahr 1222 (unes​co​-czech​.cz). Seit 1996 ist Led­ni­ce im Ver­ze­ich­nis des UNESCO-​Welterbes für Natur und Kul­tur auf­ge­fü­hrt (led​ni​ce​.cz). Das heuti­ge Ers­che­i­nungs­bild des Sch­los­ses ist das Ergeb­nis sei­nes neugo­tis­chen Umbaus im gotis­chen Stil von 1846 bis 1858. Eini­ge Barock­mau­ern wur­den erhal­ten. Bemer­ken­swer­te Merk­ma­le sind die Wen­del­trep­pe in der Bib­li­ot­hek, die Kas­set­ten­dec­ke aus Lin­den­holz im Blau­en Saal, das Relief des Lebens­baums aus Elfen­be­in und Mar­mor­ka­mi­ne (unes​co​-czech​.cz). Das Malawi-​Aquarium ist seit 1993 Teil des Sch­los­ses. Das Gesamt­vo­lu­men der Aqu­arien und Ter­ra­rien bet­rägt 40.000 Liter (wzd​.cz).

Das Lednice-​Schloss ist ein archi­tek­to­nis­ches Meis­ter­werk, das sich über Jahr­hun­der­te ent­wic­kelt hat. Urs­prün­glich eine gotis­che Fes­tung, wur­de es im 17. Jahr­hun­dert in einen baroc­ken Stil umge­wan­delt. Ansch­lie­ßend wur­de es mehr­mals modi­fi­ziert. Im 19. Jahr­hun­dert wur­de es im roman­tis­chen Stil umge­baut. Das Sch­loss sym­bo­li­siert Luxus und Ele­ganz. Die Innen­rä­u­me bie­ten präch­ti­ge Säle, exqu­isi­te Möbel und Kunst­samm­lun­gen. Das Mina­rett, ein exo­tis­cher Turm, ver­le­iht dem gesam­ten Kom­plex einen orien­ta­lis­chen Touch. Der weit­lä­u­fi­ge Park von mehr als 200 Hek­tar gehört zu den größten Lands­chafts­parks Euro­pas und bie­tet künst­li­che und natür­li­che Seen, Brüc­ken, Pavil­lons und eine ein­zi­gar­ti­ge Samm­lung von Ges­chich­te, Kul­tur und Natur.

Die Stadt Led­ni­ce verans­tal­tet vers­chie­de­ne kul­tu­rel­le Verans­tal­tun­gen und bie­tet aus­ge­ze­ich­ne­tes Essen und fre­und­li­chen Service.

Led­ni­ce se nachá­ze­jí na již­ní Mora­vě, neda­le­ko od Břec­la­vi. Patří do tzv. Led­nic­ko – val­tic­ké­ho are­álu. Sou­čás­tí are­álu jsou Akvá­ri­um Mala­wi, Zámec­ká skle­ni­ce, Lovec­ký záme­ček, Mina­ret, Apol­ló­nův chrám, Ryb­nič­ní záme­ček, Nový dvůr, Hra­nič­ní záme­ček, Chrám tří grá­cií, Janův hrad, Obe­lisk, Ren­dez­vous (unes​co​-czech​.cz), Grot­ta – umělá jes­ky­ně, Akva­dukt a roman­tic­ká jes­ky­ně, hos­po­dá­řs­ká stav­ba Nový dvůr, socha­řs­ká sku­pi­na řec­kých bohyň Tří Grá­cií, Kap­le sva­té­ho Huber­ta, Dia­nin chrám (Ren­dez­vous), Bel­ve­der, 8 km vzdá­le­ný zámek Val­ti­ce, Salón vín, Kolo­ná­da – Reist­na (zamek​-led​ni​ce​.cz).

Prv­ní písem­ná zmín­ka o Led­ni­cích (Izg­ru­obi) je z roku 1222 (unes​co​-czech​.cz). Od roku 1996 jsou Led­ni­ce v Sez­na­mu světo­vé­ho pří­rod­ní­ho a kul­tur­ní­ho dědic­tví UNESCO (led​ni​ce​.cz). Sou­čas­ný vzhled zám­ku dala novo­go­tic­ká pře­stav­ba v gotic­kém sty­lu v letech 1846 – 1858. Část barok­ních stěn zůs­ta­la zacho­vá­na. Za pozor­nost sto­jí vře­te­no­vi­té scho­diš­tě v kni­hov­ně, kaze­to­vý strop z lipo­vé­ho dře­va v mod­rém sále, reli­éf Stro­mu živo­ta ze slo­no­vi­ny nebo mra­mo­ro­vé krby (unes​co​-czech​.cz). Akvá­ri­um Mala­wi bylo sou­čás­tí zám­ku od roku 1993. Cel­ko­vý objem akvá­rií a terá­rií je 40 000 lit­rů (wzd​.cz).

Led­nic­ký zámek je skvos­tem archi­tek­tu­ry, měnil se v průběhu sta­le­tí. Původ­ně to byl gotic­ký hrad, v 17. sto­le­tí byl pře­sta­věn do barok­ní podo­by. Násled­ně byl něko­li­krát upra­vo­ván. V 19. sto­le­tí byl pře­sta­věn do roman­tic­ké­ho sty­lu. Zámek je sym­bo­lem luxu­su a ele­gan­ce. Inte­ri­é­ry nabí­ze­jí honos­né sály, nád­her­ný náby­tek, umělec­ké sbír­ky. Uni­kát­ní je mina­ret, na tom­to úze­mí exo­tic­ká věžo­vi­tá stav­ba dodá­va­jí­cí orien­tál­ní nádech. Celý are­ál tvo­ří také roz­leh­lý park na více než 200 hek­ta­rech. Patří k nej­roz­sáh­lej­ším kra­ji­ná­řs­kým par­kům v Evro­pě. Ins­pi­ro­ván je růz­no­ro­dý­mi sty­ly, od anglic­ké­ho par­ku až po roman­tic­kou zahra­du. Nachá­ze­jí se zde umělá i při­ro­ze­ná jeze­ra, mos­ty, pavi­ló­ny. Celý are­ál je uni­kát­ní kolek­ce his­to­rie, kul­tu­ry a pří­ro­dy. Měs­to Led­ni­ce nabí­zí růz­né kul­tur­ní akce. Nabí­zí také dob­ré jíd­lo a ochot­nou obsluhu.

Odka­zy

Use Facebook to Comment on this Post

2006-2010, 2008, Časová línia, Krajina, Zahraničie

Egypt – staroveká krajina

skala
Hits: 4464

Egypt sa nachá­dza v seve­ro­vý­chod­nej Afri­ke, je dôka­zom boha­tej his­tó­rie ľud­skej civi­li­zá­cie. Kra­ji­na fara­ó­nov fas­ci­nu­je dob­ro­dru­hov, his­to­ri­kov a ces­to­va­te­ľov od nepa­mä­ti. Pyra­mí­dy tu posta­vi­li ako hro­by pre fara­ó­nov, je obdi­vu­hod­né, že tie­to stav­by odo­la­li času. Cez Egypt tečie jed­na z naj­dl­h­ších riek na sve­te, Níl. Jeho zápla­vy obo­ha­co­va­li pôdu, umož­ňo­va­li rast plo­dín pri jeho bre­hoch. Vodu posky­tu­je mili­ó­nom ľudí. Egypt je aj pova­žo­va­ný za kolís­ku vedo­mos­tí, vzde­la­nia, pre­dov­šet­kým do sta­ro­ve­kej Ale­xan­drie. Zalo­žil ju Ale­xan­der Veľ­ký. Ale­xan­drij­ská kniž­ni­ca obsa­ho­va­la nespo­čet­né zvit­ky a ruko­pi­sy. V 19. sto­ro­čí sa posta­vil Suez­ský prie­plav, kto­rý spo­jil Stre­do­zem­né a Čer­ve­né more. Ten­to inži­nier­sky čin výraz­ne skrá­til námor­né tra­sy a Egypt sa vďa­ka tomu stal stra­te­gic­ký. Na východ­nom bre­hu Nílu leží Luxor – naj­väč­šie otvo­re­né múze­um na sve­te, kto­ré je domo­vom mno­hých pamia­tok. Je domo­vom chrá­mu Kar­nak, roz­siah­le­ho kom­ple­xu chrá­mov, kapl­niek a iných sta­vieb. Neďa­le­ko sa nachá­dza Údo­lie krá­ľov a Údo­lie krá­ľo­vien, kto­ré obsa­hu­jú hrob­ky fara­ó­nov a krá­ľo­vien. Egypt­ská kuchy­ňa je boha­tá. Jed­lá ako kóša­ri a ful meda­mes odrá­ža­jú rôz­ne vply­vy a kuli­nár­ske tra­dí­cie. Typic­ké sú ruš­né trhy plné živých farieb a vôní a chu­tí. Pre hos­po­dár­stvo je veľ­mi dôle­ži­tý ces­tov­ný ruch, kto­rý láka mili­ó­ny náv­štev­ní­kov (wikipedia.cs).

Egypt, loca­ted in nort­he­as­tern Afri­ca, stands as evi­den­ce of the rich his­to­ry of human civi­li­za­ti­on. The land of pha­ra­ohs has fas­ci­na­ted adven­tu­rers, his­to­rians, and tra­ve­lers for ages. The pyra­mids, built here as tombs for the pha­ra­ohs, are remar­kab­le struc­tu­res that have withs­to­od the test of time. One of the lon­gest rivers in the world, the Nile, flo­ws through Egypt. Its annu­al flo­ods enri­ched the soil, allo­wing crops to thri­ve along its banks, pro­vi­ding water to mil­li­ons of peop­le. Egypt is con­si­de­red the crad­le of kno­wled­ge and edu­ca­ti­on, espe­cial­ly with its ancient city of Ale­xan­dria, foun­ded by Ale­xan­der the Gre­at. The Lib­ra­ry of Ale­xan­dria hou­sed coun­tless scrolls and manusc­ripts. In the 19th cen­tu­ry, the Suez Canal was cons­truc­ted, con­nec­ting the Medi­ter­ra­ne­an and Red Seas. This engi­ne­e­ring feat sig­ni­fi­can­tly shor­te­ned mari­ti­me rou­tes, making Egypt a stra­te­gic hub. On the east bank of the Nile lies Luxor, often cal­led the ​“lar­gest open-​air muse­um in the world,” home to many ancient won­ders. It hosts the Kar­nak Tem­ple, an exten­si­ve com­plex of tem­ples, cha­pels, and other struc­tu­res. Near­by are the Val­ley of the Kings and the Val­ley of the Que­ens, con­tai­ning the tombs of pha­ra­ohs and que­ens. Egyp­tian cuisi­ne is diver­se, with dis­hes like kos­ha­ri and ful meda­mes ref­lec­ting vari­ous influ­en­ces and culi­na­ry tra­di­ti­ons. The bust­ling mar­kets, full of vib­rant colors and aro­mas, are typi­cal of the live­ly Egyp­tian life. Tou­rism pla­ys a cru­cial role in the eco­no­my, att­rac­ting mil­li­ons of visitors.

مصر تقع في شمال شرق أفريقيا وتشكل دليلاً على التاريخ الغني للحضارة البشرية. أرض الفراعنة قد أثارت إعجاب المغامرين والمؤرخين والمسافرين لآلاف السنين. بُنيت الأهرامات هنا كقبور للفراعنة، وهي هياكل ملحوظة تحملت تجربة الزمن. يجري أطول نهر في العالم، النيل، عبر مصر. فيضاناته السنوية غنت التربة، مما سمح للمحاصيل بالازدهار على طول ضفافه، وتوفير المياه لملايين الأشخاص. تُعتبر مصر مهدًا للمعرفة والتعليم، خاصة مع مدينة الإسكندرية القديمة، التي أسسها الإسكندر الأكبر. كانت مكتبة الإسكندرية تحتوي على عدد لا حصر له من الأسفار والمخطوطات. في القرن التاسع عشر، تم بناء قناة السويس، التي ربطت البحر الأبيض المتوسط​والبحر الأحمر. ساهم هذا الإنجاز الهندسي في تقصير الطرق البحرية بشكل كبير، مما جعل مصر مركزًا استراتيجيًا. في الضفة الشرقية للنيل يقع الأقصر، ويطلق عليه في كثير من الأحيان ​“أكبر متحف مفتوح في العالم”، حيث يوجد العديد من عجائب الماضي. يستضيف معبد الكرنك، المجمع الواسع للمعابده والكنائس والهياكل الأخرى. على مقربة منه تقع وادي الملوك ووادي الملكات، اللذان يحتويان على مقابر الفراعنة والملكات. المطبخ المصري متنوع، حيث تعكس أطباق مثل الكشري والفول المدمس تأثيرات وتقاليد متنوعة. الأسواق الحية، مليئة بالألوان الزاهية والروائح، هي طابع من طابعات الحياة المصرية. يلعب السياحة دورًا حيويًا في الاقتصاد، حيث تجذب الملايين من الزوار.

Egypt je sta­ro­ve­ká kra­ji­na s boha­tou his­tó­ri­ou. Žili tu fara­ó­ni. Egypt je pova­žo­va­ný za kolís­ku civi­li­zá­cie a kul­tú­ry. Roz­lo­ha Egyp­ta je 1 001 449 km2 (wiki​pe​dia​.sk). Žilo tu v roku 2012 viac ako 82 mili­ó­nov oby­va­te­ľov (wikipedia.cs). Hlav­ným mes­tom je Káhi­ra, v kto­rej aglo­me­rá­cii žije 15 mili­ó­nov oby­va­te­ľov. Mno­hé egypt­ské pamiat­ky sve­to­vé­ho význa­mu sú chrá­ne­né UNESCO‑m. Z obdo­bia sta­ro­ve­ku napr. pyra­mí­dy v Gize, Údo­lie krá­ľov, chrá­my v Kar­na­ku, Luxo­re, Abú Sim­bel (wiki​pe​dia​.sk). Slo­vo Egypt má kore­ne v egyptš­ti­ne. Pôvod­ne šlo o ozna­če­nie Pta­hov­ho chrá­mo­vé­ho kom­ple­xu v Men­no­fe­re (Mem­fi­se), kto­rý bol nazva­ný ​“Palác Pta­hov Ka”, čo sa vyslo­vu­je ​“hat ka ptah”. Sta­ro­ve­ký Egyp­ťa­nia nazý­va­li svo­ju kra­ji­ne ako ​“Kemet”, čo zna­me­ná Čier­na zem. Aj dnes oby­va­te­lia nena­zý­va­jú svo­ju kra­ji­nu Egypt. Ofi­ciál­ny názov je Džumhúrjaal-​Misríja al-‘Arabíja, čo sa hovo­rov skra­cu­je na Masr, resp. Misr. (wikipedia.cs).

Egypt is an ancient land with a rich his­to­ry, kno­wn for its pha­ra­ohs. It is con­si­de­red the crad­le of civi­li­za­ti­on and cul­tu­re. The area of Egypt is 1,001,449 km² (Wiki­pe­dia). In 2012, it had a popu­la­ti­on of over 82 mil­li­on peop­le (Wiki­pe­dia). The capi­tal is Cai­ro, with a met­ro­po­li­tan popu­la­ti­on of 15 mil­li­on. Many Egyp­tian monu­ments of glo­bal sig­ni­fi­can­ce, such as the Pyra­mids of Giza, the Val­ley of the Kings, and the tem­ples of Kar­nak, Luxor, and Abu Sim­bel, are UNESCO-​protected (Wiki­pe­dia). The word ​“Egypt” has its roots in the Egyp­tian lan­gu­age. Ori­gi­nal­ly, it refer­red to the tem­ple com­plex of Ptah in Memp­his, which was cal­led ​“Pala­ce of the Ka of Ptah,” pro­noun­ced ​“hat ka ptah.” Ancient Egyp­tians cal­led the­ir land ​“Kemet,” mea­ning Black Land. Even today, the inha­bi­tants do not refer to the­ir coun­try as Egypt. The offi­cial name is Jum­hu­ri­y­at al-​Misriyah al-​Arabiyah, com­mon­ly abb­re­via­ted as Masr or Misr (Wiki­pe­dia).

مصر هي أرض قديمة ذات تاريخ غني، كانت موطنًا للفراعنة. تُعتبر مصر مهد الحضارة والثقافة. تبلغ مساحة مصر الإجمالية 1،001،449 كيلومتر مربع (ويكيبيديا). في عام 2012، بلغ عدد سكانها أكثر من 82 مليون نسمة (ويكيبيديا). العاصمة هي القاهرة، جزء من منطقة حضرية يعيش فيها 15 مليون نسمة. العديد من المعالم المصرية ذات الأهمية العالمية تحمى من قبل اليونسكو، بما في ذلك عجائب قديمة مثل هرمات الجيزة، ووادي الملوك، والمعابده في كارناك، والأقصر، وأبو سمبل (ويكيبيديا). كلمة ​“مصر” لها جذورها في اللغة المصرية، تشير في الأصل إلى معبد بتاح في منيفير (ممفيس)، الذي كان يُسمى ​“قصر بتاح كا”، ويُنطق ​“هات كا بتاح”. كان المصريين القدماء يشيرن إلى بلادهن باسم ​“كيميت”، والذي يعني الأرض السوداء. حتى اليوم، لا يطلق السكان اسم ​“مصر” على بلادهم بشكل شائع. الاسم الرسمي هو ​“جمهورية المصرية العربية”، ويُختصر عادة إلى ​“مصر” أو ​“مصر” (ويكيبيديا)

His­tó­ria Egyp­ta pat­rí medzi naj­dl­h­šie súvis­lé his­tó­rie zjed­no­te­né­ho štá­tu. V his­tó­rii Egyp­ta zohra­la veľ­kú úlo­hu voda. Odvo­dňo­va­cie prá­ce vyvo­la­li vytvo­re­nie kme­ňo­vých spo­lo­čens­tiev už v roku 3150 pred n.l.. V Hor­nom Egyp­te to bol naj­mä kmeň Nechen (neskôr Hie­ra­kon­po­lis), v Dol­nom Egyp­te kmeň pri osa­de Bútó. Fara­ón Menes v roku 3150 pred n.l. zjed­no­til Hor­ný a Dol­ný Egypt a vznik­la Sta­rá ríša. Nasta­la doba pyra­míd. Neskôr sa ríša roz­pad­la, potom opäť nasta­li zme­ny .… Oko­lo roku 1650 pred n.l. vpad­li do Egyp­ta z Ázie semit­skí Hyk­só­si. Zná­my bol panov­ník Amen­ho­tep IV. (1364 – 1347 pred n.l.), kto­ré­ho man­žel­kou bola Nefer­ti­ti. Zme­nil si meno na Ach­na­ton a usku­toč­nil nábo­žen­skú refor­mu. Jedi­ným uctie­va­ným bohom bol boh sln­ka – Aton. Jeho nástup­com bol Tutan­cha­mon a ten­to kult zru­šil. Rames­se II. vlá­dol v rokoch 1290 – 1224 pred n.l. (wikipedia.cs).

The his­to­ry of Egypt is among the lon­gest con­ti­nu­ous his­to­ries of a uni­fied sta­te. Water pla­y­ed a sig­ni­fi­cant role in Egyp­t’s his­to­ry. Drai­na­ge works ini­tia­ted the for­ma­ti­on of tri­bal com­mu­ni­ties as ear­ly as 3150 BCE. In Upper Egypt, the Nechen tri­be (later Hie­ra­kon­po­lis) pla­y­ed a major role, whi­le in Lower Egypt, it was the tri­be near the sett­le­ment of Bútó. Pha­ra­oh Menes uni­fied Upper and Lower Egypt in 3150 BCE, giving rise to the Old King­dom, kno­wn for the era of pyra­mids. Later, the king­dom disin­teg­ra­ted, fol­lo­wed by furt­her chan­ges… Around 1650 BCE, Semi­tic Hyk­sos inva­ded Egypt from Asia. A notab­le ruler was Pha­ra­oh Amen­ho­tep IV (1364 – 1347 BCE), who­se wife was Nefer­ti­ti. He chan­ged his name to Akhe­na­ten and ini­tia­ted a reli­gi­ous reform, with the sole dei­ty being the sun god Aton. His suc­ces­sor, Tutan­kha­mun, rever­sed this cult. Rame­ses II ruled from 1290 to 1224 BCE (Wiki­pe­dia).

تاريخ مصر يعتبر من بين أطول التاريخيات المستمرة لدولة موحدة. لعبت المياه دورًا كبيرًا في تاريخ مصر. أعمال الري أدت إلى تشكيل مجتمعات قبلية بالفعل في عام 3150 قبل الميلاد. في صعيد مصر، كان ذلك بشكل رئيسي عند قبيلة نيخن (المعروفة لاحقًا باسم هيروكونبوليس)، فيما كانت قبيلة في مصر السفلى قرب مستوطنة بوتو. في عام 3150 قبل الميلاد، وحد الفرعون مينيس صعيد وصعيد مصر، وظهرت الإمبراطورية القديمة. بدأت فترة الأهرامات. في وقت لاحق انهارت الإمبراطورية، ثم حدثت تغييرات… حوالي عام 1650 قبل الميلاد، اقتحم الهكسوس الساميون من آسيا مصر. كان الحاكم المعروف آمنحوتب الرابع (1364 – 1347 قبل الميلاد)، الذي كانت زوجته نفرتيتي. غيّر اسمه إلى أخناتون وقام بإجراء إصلاح ديني. كان الإله الوحيد المعبود هو إله الشمس – آتون. خلفه توت عنخ آمون وألغى هذا العبادة. حكم رمسيس الثاني في الفترة من 1290 إلى 1224 قبل الميلاد (ويكيبيديا.cs).

V roku 525 pred n.l Egypt padol po prvý krát do rúk Per­zie. V roku 333 pred n.l. pora­zil Ale­xan­der Veľ­ký per­ské­ho Dáre­ia III. a zís­kal Egypt. Po jeho smr­ti (323 pred n.l) Egyp­tu vlá­dol jeden z Ale­xan­dro­vých voj­vo­dov Pto­le­mai­os. Posled­nou z tej­to dynas­tie bola Kle­opat­ra VII, v roku 30 pred n.l., po jej smr­ti sa stal Egypt rím­skou pro­vin­ci­ou. Po roz­pa­de Ríma sa dostal pod byzant­skú vlá­du. Oko­lo roku 640 doby­li Egypt islam­skí ara­bi. Dneš­ní Kop­to­via sú zvyš­ka­mi pôvod­né­ho Egypt­ské­ho oby­va­teľ­stva. V roku 1517 dobyl Egypt turec­ký sul­tán Selim I.. Toto obdo­bie turec­kej nad­vlá­dy sa skon­či­lo až v roku 1798, vďa­ka Napo­le­ono­vi. Neskôr nasle­do­va­la brit­ská nad­vlá­da, až do roku 1952. Cez dru­hú sve­to­vú voj­nu sa v Egyp­te vied­li boje brit­ských voj­sk pod vele­ním mar­šá­la Ber­nar­da Mon­tgo­me­ry­ho a nemec­kou a talian­skou armá­dou pod vele­ním gene­rá­la Erwi­na Rom­me­la. 23.7. 1952 bola vyhlá­se­ná Egypt­ská repub­li­ka. Jazýč­kom na váž­kach sa stal Suez­ský prie­plav, kto­rý bol pod Egypt­skou sprá­vou. V roku 1967 bol Egypt napad­nu­tý Izra­e­lom, obsa­dil Sinaj­ský polo­os­trov (wikipedia.cs).

In 525 BCE, Egypt fell into Per­sian hands for the first time. In 333 BCE, Ale­xan­der the Gre­at defe­a­ted Per­sian Darius III, gai­ning con­trol of Egypt. After his death in 323 BCE, one of Ale­xan­de­r’s gene­rals, Pto­le­my, ruled Egypt. The last of this dynas­ty was Cle­opat­ra VII, and in 30 BCE, after her death, Egypt beca­me a Roman pro­vin­ce. Fol­lo­wing the fall of Rome, it came under Byzan­ti­ne rule. Around 640 CE, Egypt was conqu­e­red by Isla­mic Arabs. Toda­y­’s Copts are rem­nants of the ori­gi­nal Egyp­tian popu­la­ti­on. In 1517, Tur­kish Sul­tan Selim I conqu­e­red Egypt. This peri­od of Tur­kish domi­nan­ce ended in 1798 with Napo­le­on. Sub­se­qu­en­tly, Bri­tish rule pre­vai­led until 1952. During World War II, batt­les were fought in Egypt bet­we­en Bri­tish for­ces under the com­mand of Mars­hal Ber­nard Mon­tgo­me­ry and the Ger­man and Ita­lian armies under the com­mand of Gene­ral Erwin Rom­mel. On July 23, 1952, the Egyp­tian Repub­lic was dec­la­red. The Suez Canal, under Egyp­tian admi­ni­stra­ti­on, beca­me a cru­cial point of con­ten­ti­on. In 1967, Egypt was attac­ked by Isra­el, which occu­pied the Sinai Penin­su­la (Wiki­pe­dia).

في عام 525 قبل الميلاد، سقطت مصر في أيدي فارس للمرة الأولى. في عام 333 قبل الميلاد، هزم ألكسندر الكبير داريوس الثالث الفارسي واستولى على مصر. بعد وفاته (323 قبل الميلاد)، حكم مصر أحد الأفراد المحاربين للإسكندر، بطليموس. كانت آخر هذه السلالة هي كليوباترا السابعة، في عام 30 قبل الميلاد، وبعد وفاتها أصبحت مصر إقليمًا رومانيًا. بعد انهيار روما، وقع تحت حكم البيزنطيين. حوالي عام 640، احتل المصريون العرب المسلمون مصر. الأقباط الحاليين هم بقايا السكان الأصليين لمصر. في عام 1517، احتل السلطان التركي سليم الأول مصر. انتهت هذه الفترة من السيطرة التركية في عام 1798 بفضل نابليون. تلتها السيطرة البريطانية حتى عام 1952. خلال الحرب العالمية الثانية، خاضت القوات البريطانية معارك في مصر بقيادة المارشال برنارد مونتجومري والجيش الألماني والإيطالي بقيادة الجنرال إيرفين روميل. في 23 يوليو 1952، أعلنت جمهورية مصر. أصبحت قضية قناة السويس الحاسمة، والتي كانت تحت الإدارة المصرية. في عام 1967، هاجمت إسرائيل مصر واحتلت شبه جزيرة سيناء (ويكيبيديا.cs).

Egypt tvo­rí východ­nú časť Saha­ry. Geolo­gic­ky pre­važ­ne rulou a žulou. Arab­ská púšť na výcho­de je veľ­mi hor­na­tá. Je cha­rak­te­ris­tic­ká suchý­mi údo­lia­mi – vádí. Západ­ná časť je Líbij­ská púsť. Medzi nimi je rie­ka Níl, dosa­hu­je 1600 km. Vďa­ka nej exis­tu­je egypt­ská civi­li­zá­cia. V jej údo­lí a del­te žije 99 % oby­va­teľ­stva. Využí­va tak iba 5.5 % roz­lo­hy. Je jedi­nou rie­kou Egyp­ta. V roku 1970 bola na ňom posta­ve­ná Asu­án­ska prieh­ra­da, kto­rá je 111 met­rov vyso­ká a roz­lie­ha sa na plo­che 5 000 km2. Dlhá je 500 km, objem vody je 130 miliárd m3. Na seve­re je del­ta Nílu na plo­che 24 000 km2 (wikipedia.cs).

Egypt cons­ti­tu­tes the eas­tern part of the Saha­ra, pre­do­mi­nan­tly con­sis­ting of schist and gra­ni­te geolo­gy. The eas­tern Arab Desert is high­ly moun­tai­nous, cha­rac­te­ri­zed by dry val­le­ys kno­wn as wadis. The wes­tern part is the Liby­an Desert. The Nile River, stret­ching 1600 km, lies bet­we­en them. The Egyp­tian civi­li­za­ti­on thri­ves thanks to this river, with 99% of the popu­la­ti­on resi­ding in its val­ley and del­ta, uti­li­zing only 5.5% of the coun­try­’s total area. It is the sole river in Egypt. In 1970, the Aswan High Dam was cons­truc­ted on the Nile, stan­ding 111 meters tall and cove­ring an area of 5,000 km². The dam is 500 km long, and its water volu­me is 130 bil­li­on cubic meters. In the north, the­re is the Nile Del­ta, cove­ring an area of 24,000 km² (Wiki­pe­dia).

مصر تشكل الجزء الشرقي من الصحراء الكبرى. جيولوجياً تحتوي بشكل رئيسي على الشيست والغرانيت. الصحراء العربية في الشرق هي صحراء جبلية جدًا وتتميز بالوادي الجافة. الجزء الغربي هو صحراء ليبيا. بينهما يمتد نهر النيل الذي يصل طوله إلى 1600 كيلومتر. بفضله، توجد الحضارة المصرية. يعيش 99% من السكان في واديه ودلته، حيث تستغل فقط 5.5% من المساحة. إنه النهر الوحيد في مصر. في عام 1970، تم بناء السد العالي عليه، والذي يبلغ ارتفاعه 111 مترًا ويمتد على مساحة تبلغ 5،000 كيلومتر مربع. وهو طويل بمقدار 500 كيلومتر، وحجم المياه فيه هو 130 مليار متر مكعب. تقع دلتا النيل في الشمال على مساحة تبلغ 24،000 كيلومتر مربع (ويكيبيديا.cs).

K Egyp­tu pat­rí aj Sinaj­ský polo­os­trov, kto­rý geo­gra­fic­ky pat­rí už k Ázii. Egypt má suché, veľ­mi tep­lé, púšt­ne pod­ne­bie. Cez 300 dní slneč­né­ho svi­tu. Roč­ný úhrn zrá­žok vo väč­ši­ne oblas­tí dosa­hu­je maxi­mál­ne 80 mm. Naj­mä v lete sú veľ­ké roz­die­ly tep­lôt v rám­ci dňa, cez deň môže byť 40 °C, v noci 7 °C. Na juhu Egyp­ta dosa­hu­je vlh­kosť vzdu­chu v roz­pá­le­ných uli­ciach oko­lo 10 %. V Egyp­te sa ťaží uhlie, ropa, zem­ný plyn, darí sa vod­nej ener­ge­ti­ke. Eko­no­mi­ku znač­ne pod­po­ru­je ces­tov­ný ruch. Zná­me sú prí­mor­ské leto­vis­ká Hurg­ha­da, Šarm aš-​Šajch, Taba (wikipedia.cs).

Egypt also inc­lu­des the Sinai Penin­su­la, which geog­rap­hi­cal­ly belo­ngs to Asia. Egypt has a dry, very hot, desert cli­ma­te, with over 300 days of suns­hi­ne annu­al­ly. The annu­al pre­ci­pi­ta­ti­on in most are­as does not exce­ed 80 mm. Espe­cial­ly in sum­mer, the­re are sig­ni­fi­cant tem­pe­ra­tu­re varia­ti­ons wit­hin the day, with day­ti­me tem­pe­ra­tu­res rea­ching 40 °C and night­ti­me tem­pe­ra­tu­res drop­ping to 7 °C. In the sout­hern part of Egypt, humi­di­ty in the scor­ching stre­ets can be around 10%. Egyp­t’s eco­no­my bene­fits from the extrac­ti­on of coal, oil, natu­ral gas, and suc­cess in hyd­ro­po­wer. The tou­rism indus­try sig­ni­fi­can­tly con­tri­bu­tes to the eco­no­my, with well-​known coas­tal resorts such as Hurg­ha­da, Sharm El She­ikh, and Taba (Wiki­pe­dia).

تشمل مصر شبه جزيرة سيناء أيضًا، والتي جغرافيًا تنتمي إلى قارة آسيا. تتميز مصر بمناخ جاف حار جدًا وصحراوي. أكثر من 300 يوم من أيام الشمس في السنة. تبلغ متوسط​الأمطار في معظم المناطق حوالي 80 مم فقط سنويًا. تكون الفروق الكبيرة في درجات الحرارة واضحة خاصة في الصيف، حيث يمكن أن تكون درجة الحرارة نهارًا 40 درجة مئوية، وليلاً 7 درجات مئوية. في جنوب مصر، تصل نسبة الرطوبة في الهواء في الشوارع المحمية إلى حوالي 10٪. يتم استخراج الفحم والنفط والغاز الطبيعي في مصر، وتزدهر الطاقة المائية. يدعم السياحة بشكل كبير اقتصاد مصر، وتشتهر مناطق سياحية ساحلية مثل الغردقة وشرم الشيخ وطابا (ويكيبيديا.cs).

Odka­zy

Use Facebook to Comment on this Post

2003, 2006-2010, 2009, Časová línia, Do roku 2005, Krajina, Neživé, Slovenská krajina, Stavby, Turiec

Múzeum slovenskej dediny v Martine

skala
Hits: 7325

Skan­zen v Mar­ti­ne je náro­do­pis­nou expo­zí­ci­ou (muze​um​.sk). Nachá­dza sa v Jahod­níc­kych hájoch, na východ od mes­ta Mar­tin (Wiki­pe­dia). Podá­va obraz ľudo­vé­ho sta­vi­teľ­stva, býva­nia a spô­so­bu živo­ta našich pred­kov z obdo­bia dru­hej polo­vi­ce 19. a prvej polo­vi­ce 20. sto­ro­čia z oblas­tí seve­ro­zá­pad­né­ho Slo­ven­ska – Ora­vy, Lip­to­va a Kysúc. A neskôr aj Tur­ca (muze​um​.sk). Prvý zámer výstav­by vzni­kol v roku 1930. Základ­ný kameň expo­zí­cie bol polo­že­ný v roku 1967. Sprí­stup­ne­ný bol v roku 1972 (muze​um​.sk). Od roku 2004 je v celo­roč­nej pre­vádz­ke (Wiki­pe­dia). V are­áli sa nachá­dza 143 objek­tov na plo­che 15.5 hek­tá­ra (skan​zen​mar​tin​.sk). Od roku 1991 múze­um pra­vi­del­ne orga­ni­zu­je podu­ja­tia s ukáž­ka­mi tra­dič­nej ľudo­vej výro­by, reme­siel, zvy­kos­lo­via a folk­ló­ru, napr. Michal­ský jar­mok, Det­ská nede­ľa, Via­no­ce na dedi­ne a Veľ­ká noc na dedi­ne (skon​li​ne​.sk).

K naj­po­zo­ru­hod­nej­ším stav­bám pat­rí zemian­ska usad­losť z Vyšné­ho Kubí­na z roku 1748. Je tu napr. kováčs­ka diel­ňa zo Suchej Hory, ole­já­reň z Orav­ské­ho Vese­lé­ho, horá­reň a krč­ma z Orav­skej Pol­ho­ry, sýp­ky a zemia­ko­vé jamy zo Sed­liac­kej Dubo­vej, Zuber­ca a Dlhej nad Ora­vou, kapl­n­ka zo Bzín a Kru­šet­ni­ce, krč­ma z Orav­skej Pol­ho­ry z roku 1811 (wordp​ress​.com), rím­sko­ka­to­líc­ky kos­tol z Rud­na z roku 1792, fila­gó­ria zo Slo­ven­ské­ho Prav­na, vozia­reň z Moš­kov­ca. Objekt z Tur­če­ka pred­sta­vu­je kar­pat­ských Nemcov z krem­nic­kej oblas­ti z kon­ca 30-​tych rokov 20. sto­ro­čia. Súčas­ťou je Roma­no drom – Ces­ta Rómov, kto­rá je expo­zí­ci­ou Múzea kul­tú­ry Rómov na Slo­ven­sku (skon​li​ne​.sk).

Odka­zy

“The Open-​Air Muse­um in Mar­tin is a folk exhi­bi­ti­on loca­ted in Jahod­níc­ke háje, east of the town of Mar­tin (Wiki­pe­dia). It pre­sents a por­tra­y­al of folk archi­tec­tu­re, hou­sing, and the way of life of our ances­tors from the second half of the 19th and the first half of the 20th cen­tu­ry in the nort­hwes­tern regi­ons of Slo­va­kia – Ora­va, Lip­tov, and Kysu­ce, and later also Turiec (muze​um​.sk). The ini­tial con­cept for its cons­truc­ti­on emer­ged in 1930, and the foun­da­ti­on sto­ne was laid in 1967. It was ope­ned to the pub­lic in 1972 (muze​um​.sk). Sin­ce 2004, it has been in year-​round ope­ra­ti­on (Wiki­pe­dia). The area encom­pas­ses 143 struc­tu­res on 15.5 hec­ta­res (skan​zen​mar​tin​.sk). Sin­ce 1991, the muse­um regu­lar­ly orga­ni­zes events fea­tu­ring demon­stra­ti­ons of tra­di­ti­onal folk pro­duc­ti­on, crafts, cus­toms, and folk­lo­re, such as Michal­ský jar­mok, Det­ská nede­ľa, Via­no­ce na dedi­ne, and Veľ­ká noc na dedi­ne (skon​li​ne​.sk).

Among the most notab­le buil­dings is the manor sett­le­ment from Vyšný Kubín dating back to 1748. Other struc­tu­res inc­lu­de a blacks­mith works­hop from Suchá Hora, an oil mill from Orav­ský Vese­lý, a moun­tain hut and inn from Orav­ská Pol­ho­ra, gra­na­ries, and pota­to pits from Sed­liac­ka Dubo­vá, Zuber­ca, and Dlhá nad Ora­vou, a cha­pel from Bzín and Kru­šet­ni­ca, and an inn from Orav­ská Pol­ho­ra built in 1811 (wordp​ress​.com). The Roman Cat­ho­lic church from Rud­no, cons­truc­ted in 1792, the fila­go­ria from Slo­ven­ské Prav­no, a car­ria­ge hou­se from Moš­ko­vec, and a buil­ding from Tur­ček repre­sen­ting Car­pat­hian Ger­mans from the Krem­ni­ca area in the late 1930s are also part of this impres­si­ve col­lec­ti­on. Addi­ti­onal­ly, the­re is Roma­no drom – The Road of the Roma, an expo­si­ti­on repre­sen­ting the Muse­um of Roma­ni Cul­tu­re in Slo­va­kia (skon​li​ne​.sk).”

Skan­zen w Mar­ti­nie to eks­po­zyc­ja etno­gra­ficz­na (muze​um​.sk). Znaj­du­je się w Jahod­níc­kich hájoch, na wschód od mias­ta Mar­tin (Wiki­pe­dia). Przed­sta­wia obraz ludo­wej archi­tek­tu­ry, miesz­kal­nict­wa i życia naszych przod­ków z okre­su dru­giej poło­wy XIX wie­ku i pier­ws­zej poło­wy XX wie­ku z obsza­rów północno-​zachodniej Sło­wac­ji – Ora­wy, Lip­to­wa i Kysu­cy. Później również z Tur­ca (muze​um​.sk). Pier­ws­za kon­cepc­ja budo­wy pows­ta­ła w 1930 roku. Kamień węgiel­ny eks­po­zyc­ji został poło­żo­ny w 1967 roku. Udos­tęp­ni­ony został w 1972 roku (muze​um​.sk). Od 2004 roku dzia­ła przez cały rok (Wiki­pe­dia). Na tere­nie znaj­du­je się 143 obiek­ty na powierzch­ni 15,5 hek­ta­ra (skan​zen​mar​tin​.sk). Od 1991 roku muze­um regu­lar­nie orga­ni­zu­je wydar­ze­nia z poka­za­mi tra­dy­cyj­ne­go rze­mi­osła ludo­we­go, rze­mi­osł, zwyc­za­jów i folk­lo­ru, takie jak Jar­mark Micha­ła, Dzie­ci­ęca Nie­dzie­la, Boże Naro­dze­nie na wsi i Wiel­ka­noc na wsi (skon​li​ne​.sk).

Do naj­bar­dziej nie­zwy­kłych budo­wli nale­ży zie­mia­nin usy­tu­owa­ny w Vyšný Kubín z 1748 roku. W skan­se­nie znaj­du­je się warsz­tat kowal­ski z Suchej Hory, ole­jar­nia z Orav­ské­ho Vese­lé­ho, huta i karcz­ma z Orav­skej Pol­ho­ry, spich­ler­ze i piwni­ce z Sed­liac­kej Dubo­vej, Zuber­cy i Dłhej nad Ora­vou, kap­licz­ka z Bzí­na i Kru­šet­ni­ce, karcz­ma z Orav­skej Pol­ho­ry z 1811 roku (wordp​ress​.com), kości­ół rzym­sko­ka­to­lic­ki z Rud­na z 1792 roku, fila­go­ria ze Slo­ven­ské­ho Prav­na, wozo­wnia z Moš­kov­ca. Obiekt z Tur­če­ka przed­sta­wia Kar­pac­kich Niem­ców z oko­lic Krem­ni­cy z końca lat 30. XX wie­ku. Częścią jest Roma­no drom – Dro­ga Romów, któ­ra jest eks­po­zyc­ją Muze­um Kul­tu­ry Romów na Sło­wac­ji (skon​li​ne​.sk).

Use Facebook to Comment on this Post