Akvaristika, Prax

U Pala Svorada

Hits: 471

Pala Svo­ra­da som nepoz­nal dlho. Keď sa tak sta­lo, bol už na dôchod­ku. Bol z Pieš­ťan ako ja, mali sme spo­loč­né­ho zná­me­ho, to boli spo­je­nia, vďa­ka kto­rým sme sa kon­tak­to­va­li. Palo ako mla­dík cho­val ryby a zrej­me až na dôcho­dok sa ku svoj­mu koníč­ku vrá­til. Avšak Palo bol jedi­neč­ný svo­jím zápa­lom, kto­rým sa veno­val akva­ris­ti­ke. Bol schop­ný zo dňa na deň roz­hod­núť sa ísť do Duis­bur­gu na veľ­trh. Pre svo­je zanep­ráz­dne­nie som Pala nav­ští­vil iba raz a v dobe, kedy už jeho zdra­vie bolo tak­po­ve­diac na vlás­ku. Bolo to v roku 2015. Mal okrem iné­ho krás­ne veľ­ké akvá­ri­um so ska­lár­mi Pte­rop­hyl­lum altum Pun­tius deni­so­ni. Palo mi okrem iné­ho veno­val kopec akva­ris­tic­ké­ho tova­ru. Ďaku­jem Palo, že som ťa poznal.


I did­n’t know Palo Svo­ra­da for long. When I met him, he was alre­a­dy reti­red. He was from Pieš­ťa­ny, like me, and we had a mutu­al acqu­ain­tan­ce, which is how we got in touch. As a young man, Palo kept fish, and it seems he retur­ned to his hob­by after reti­re­ment. Howe­ver, Palo was uni­que in his pas­si­on for aqu­aris­tics. He could deci­de on a whim to go to the fair in Duis­burg. Due to my busy sche­du­le, I only visi­ted Palo once, at a time when his health was han­ging by a thre­ad. It was in 2015. Among other things, he had a beau­ti­ful lar­ge aqu­arium with Pte­rop­hyl­lum altum and Pun­tius deni­so­ni. Palo also gave me a lot of aqu­arium supp­lies. Thank you, Palo, for kno­wing you.


Use Facebook to Comment on this Post

Africké cichlidy, Akvaristika, Cichlidy, Malawi cichlidy, Organizmy, Príroda, Ryby, Živočíchy

Aulonocara sp. Albin

Hits: 4515

Vyšľach­te­ná for­mu aulo­no­ka­ry z jaze­ra Mala­wi. Sprá­va sa ako kla­sic­ká typic­ká aulonokara.


A cul­ti­va­ted form of Aulo­no­ca­ra from Lake Mala­wi. It beha­ves like a typi­cal clas­sic Aulonocara


Eine gezüch­te­te Form von Aulo­no­ca­ra aus dem Mala­wi­see. Es ver­hält sich wie eine typis­che klas­sis­che Aulonocara.


Aulonocara sp. Albin

Use Facebook to Comment on this Post

Akvaristika, Divoké živorodky, Organizmy, Príroda, Ryby, Živočíchy, Živorodky

Drobná krásna divoká živorodka Girardinus metallicus

Hits: 4561

Girar­di­nus metal­li­cus Poey, 1854 je divo­ký druh živo­rod­ky malé­ho vzras­tu. Pat­rí do čeľa­de Poeci­li­i­dae. Syno­ny­má: Girar­di­nus gar­ma­ni, Girar­di­nus pyg­ma­e­us. Je pôvod­ne kubán­skym ende­mi­tom. Sami­ce Girar­di­nus metal­li­cus majú ten­den­ciu doras­tať o nie­čo väč­šie ako sam­ci. Jed­ným z cha­rak­te­ris­tic­kých rysov toh­to dru­hu je ich schop­nosť živiť sa pre­dov­šet­kým hmy­zom a iný­mi drob­ný­mi bez­sta­vov­ca­mi, kto­ré nachá­dza­jú na hla­di­ne vody. Je pomer­ne nená­roč­ný na chov a sta­rost­li­vosť, čo ich robí vhod­ný­mi pre začia­toč­ní­kov v akva­ris­ti­ke. Sú pokoj­né a spo­lo­čen­ské. Má via­ce­ro fareb­ných typov. Nie­kto­ré sú fŕka­né, iné majú čier­ny spo­dok bruš­ka až po koniec gono­pó­dia. Wischnath uvá­dza teóriu, pod­ľa kto­rej by čier­no­bru­chá for­ma moh­la byť prí­rod­ným krí­žen­com G. metal­li­cus a G. punctulatus.

Dosa­hu­je dĺž­ku 4 až 6 cm. Sam­ce sú zvy­čaj­ne men­šie a majú výraz­né gono­pó­dium. Hlav­ným vizu­ál­nym rysom toh­to dru­hu je ich kovo­vý lesk, kto­rý môže mať odtie­ne zla­tej, strie­bor­nej ale­bo bron­zo­vej far­by. Obý­va poma­ly tečú­ce ale­bo sto­ja­té vody s boha­tou vege­tá­ci­ou. Sú to mie­ru­mi­lov­né ryby, kto­ré sa dob­re cítia v sku­pi­nách. Pre chov je vhod­né akvá­ri­um s obje­mom aspoň 50 lit­rov, kde by mala byť hus­tá vege­tá­cia a dosta­tok otvo­re­né­ho pries­to­ru na plá­va­nie. Sami­ce sú schop­né rodiť kaž­dých 4 – 6 týž­dňov, pri­čom počet mlá­ďat sa pohy­bu­je od 10 do 30. Akvá­ri­um pre Girar­di­nus metal­li­cus by malo mať tep­lo­ta vody v roz­me­dzí 2226 °C s pH 7,0 – 8,0. Tvrdo­sť vody by mala byť stred­ná až vyš­šia. Tie­to ryby sú cit­li­vé na kva­li­tu vody. Girar­di­nus metal­li­cus je všež­ra­vý druh. V prí­ro­de sa živí drob­ným hmy­zom, ria­sa­mi a rast­lin­ným materiálom.


Girar­di­nus metal­li­cus Poey, 1854 is a wild spe­cies of small-​sized live­be­a­rer. It belo­ngs to the fami­ly Poeci­li­i­dae. Syno­nyms inc­lu­de Girar­di­nus gar­ma­ni and Girar­di­nus pyg­ma­e­us. It is ori­gi­nal­ly an ende­mic spe­cies of Cuba. Fema­le Girar­di­nus metal­li­cus tend to grow slight­ly lar­ger than males. One of the cha­rac­te­ris­tic fea­tu­res of this spe­cies is the­ir abi­li­ty to feed pri­ma­ri­ly on insects and other small inver­teb­ra­tes found on the wate­r’s sur­fa­ce. It is rela­ti­ve­ly unde­man­ding in terms of care and main­te­nan­ce, making it suitab­le for begin­ners in aqu­aris­tics. They are pea­ce­ful and social. It has seve­ral color morphs. Some are speck­led, whi­le others have a black under­si­de of the bel­ly exten­ding to the end of the gono­po­dium. Wischnath sug­gests a the­ory accor­ding to which the black-​bellied form could be a natu­ral hyb­rid of G. metal­li­cus and G. punctulatus.

It rea­ches a length of 4 to 6 cm. Males are usu­al­ly smal­ler and have a pro­noun­ced gono­po­dium. The main visu­al fea­tu­re of this spe­cies is its metal­lic she­en, which can have sha­des of gold, sil­ver, or bron­ze. It inha­bits slow-​moving or still waters with rich vege­ta­ti­on. The­se are pea­ce­ful fish that thri­ve in groups. A tank with a capa­ci­ty of at least 50 liters, with den­se vege­ta­ti­on and plen­ty of open swim­ming spa­ce, is suitab­le for kee­ping them. Fema­les can give birth eve­ry 4 – 6 weeks, with the num­ber of fry ran­ging from 10 to 30. The aqu­arium for Girar­di­nus metal­li­cus should have a water tem­pe­ra­tu­re ran­ge of 22 – 26 °C with a pH of 7.0 – 8.0. The water hard­ness should be medium to high. The­se fish are sen­si­ti­ve to water quali­ty. Girar­di­nus metal­li­cus is an omni­vo­rous spe­cies. In natu­re, it feeds on small insects, algae, and plant material.


Girar­di­nus metal­li­cus Poey, 1854 ist eine wil­de Art von kle­in­wüch­si­gen Lebend­ge­bä­ren­den. Es gehört zur Fami­lie Poeci­li­i­dae. Syno­ny­me sind Girar­di­nus gar­ma­ni und Girar­di­nus pyg­ma­e­us. Es han­delt sich urs­prün­glich um eine ende­mis­che Art aus Kuba. Weib­li­che Girar­di­nus metal­li­cus neigen dazu, etwas größer zu wer­den als Männ­chen. Eine der cha­rak­te­ris­tis­chen Eigen­schaf­ten die­ser Art ist ihre Fähig­ke­it, sich haupt­säch­lich von Insek­ten und ande­ren kle­i­nen Wir­bel­lo­sen zu ernäh­ren, die an der Was­se­ro­berf­lä­che zu fin­den sind. Es ist rela­tiv ans­pruchs­los in Bez­ug auf Pfle­ge und War­tung und eig­net sich daher für Anfän­ger in der Aqu­aris­tik. Sie sind fried­lich und sozial. Es gibt meh­re­re Farb­morp­hen. Eini­ge sind ges­pren­kelt, wäh­rend ande­re einen sch­war­zen Bauch haben, der sich bis zum Ende des Gono­po­diums ers­trec­kt. Wischnath sch­lägt eine The­orie vor, nach der die sch­warz­bä­u­chi­ge Form ein natür­li­cher Hyb­rid aus G. metal­li­cus und G. punc­tu­la­tus sein könnte.

Er erre­icht eine Län­ge von 4 bis 6 cm. Die Männ­chen sind in der Regel kle­i­ner und haben ein aus­gep­räg­tes Gono­po­dium. Das Haupt­merk­mal die­ser Art ist ihr metal­lis­cher Glanz, der in Gold‑, Silber- oder Bron­ze­tönen schim­mern kann. Er bewohnt lang­sam flie­ßen­de oder ste­hen­de Gewäs­ser mit rei­cher Vege­ta­ti­on. Die­se Fis­che sind fried­lich und füh­len sich in Grup­pen wohl. Ein Aqu­arium mit einem Volu­men von min­des­tens 50 Litern, mit dich­ter Bepf­lan­zung und aus­re­i­chend fre­iem Sch­wimm­raum, ist für die Hal­tung gee­ig­net. Die Weib­chen kön­nen alle 4 – 6 Wochen gebä­ren, wobei die Anzahl der Jung­fis­che zwis­chen 10 und 30 liegt. Das Aqu­arium für Girar­di­nus metal­li­cus soll­te eine Was­ser­tem­pe­ra­tur im Bere­ich von 22 – 26 °C und einen pH-​Wert von 7,0 – 8,0 haben. Die Was­ser­här­te soll­te mit­tel bis hoch sein. Die­se Fis­che sind emp­find­lich gege­nüber der Was­se­rqu­ali­tät. Girar­di­nus metal­li­cus ist eine Allesfresser-​Art. In der Natur ernä­hrt er sich von kle­i­nen Insek­ten, Algen und Pflanzenmaterial.


Girar­di­nus metal­li­cus Poey, 1854 es una espe­cie sil­ves­tre de pez viví­pa­ro de tama­ño pequ­e­ño. Per­te­ne­ce a la fami­lia Poeci­li­i­dae. Los sinó­ni­mos inc­lu­y­en Girar­di­nus gar­ma­ni y Girar­di­nus pyg­ma­e­us. Es ori­gi­nal­men­te una espe­cie endé­mi­ca de Cuba. Las hem­bras de Girar­di­nus metal­li­cus tien­den a cre­cer lige­ra­men­te más gran­des que los machos. Una de las carac­te­rís­ti­cas dis­tin­ti­vas de esta espe­cie es su capa­ci­dad para ali­men­tar­se prin­ci­pal­men­te de insec­tos y otros inver­teb­ra­dos pequ­e­ños que se encu­en­tran en la super­fi­cie del agua. Es rela­ti­va­men­te poco exi­gen­te en cuan­to a cuida­dos y man­te­ni­mien­to, lo que lo hace ade­cu­ado para prin­ci­pian­tes en la acu­arís­ti­ca. Son pací­fi­cos y socia­les. Tie­ne vari­os mor­fos de color. Algu­nos están mote­a­dos, mien­tras que otros tie­nen un vien­tre neg­ro que se extien­de has­ta el final del gono­po­dio. Wischnath sugie­re una teoría según la cual la for­ma de vien­tre neg­ro pod­ría ser un híb­ri­do natu­ral de G. metal­li­cus y G. punctulatus.

Alcan­za una lon­gi­tud de 4 a 6 cm. Los machos sue­len ser más pequ­e­ños y tie­nen un gono­po­dio pro­nun­cia­do. La carac­te­rís­ti­ca visu­al prin­ci­pal de esta espe­cie es su bril­lo metá­li­co, que pue­de tener tonos dora­dos, pla­te­a­dos o bron­ce­a­dos. Habi­ta en agu­as de movi­mien­to len­to o estan­ca­das con abun­dan­te vege­ta­ci­ón. Son peces pací­fi­cos que se sien­ten bien en gru­pos. Un acu­ario con una capa­ci­dad de al menos 50 lit­ros, con vege­ta­ci­ón den­sa y sufi­cien­te espa­cio abier­to para nadar, es ade­cu­ado para man­te­ner­los. Las hem­bras pue­den dar a luz cada 4 – 6 sema­nas, con un núme­ro de crí­as que varía entre 1030. El acu­ario para Girar­di­nus metal­li­cus debe tener una tem­pe­ra­tu­ra del agua en el ran­go de 22 – 26 °C con un pH de 7,0 – 8,0. La dure­za del agua debe ser media a alta. Estos peces son sen­sib­les a la cali­dad del agua. Girar­di­nus metal­li­cus es una espe­cie omní­vo­ra. En la natu­ra­le­za, se ali­men­ta de pequ­e­ños insec­tos, algas y mate­rial vegetal.


Lite­ra­tú­ra:

Wischnath L.,(1993): Atlas of Live­be­a­rers of The World, T.F.H. Pub­li­ca­ti­ons, Inc.; USA, 336 ss.

Odka­zy

Use Facebook to Comment on this Post

Akvaristika, Labyrintky, Organizmy, Príroda, Ryby, Živočíchy

Colisa labiosa

Hits: 6553

Druh pochá­dza­jú­ci z juho­vý­chod­nej Ázie, dosa­hu­jú­ci tro­chu men­šie roz­me­ry ako prí­buz­né gura­my rodu Tri­chop­te­rus. Aj syno­nym­ný názov preň je Tri­cho­gas­ter labi­osus. Ide o druh, kto­rý má laby­rint – čo je dýcha­cie ústro­jen­stvo, kto­ré dovo­ľu­je tým­to zvie­ra­tám nady­cho­vať atmo­sfé­ric­ký kys­lík. Vyví­ja sa im zhru­ba po 50 dňoch od rozp­lá­va­nia. Pri tre­ní tvo­ria peno­vé hniez­do na hla­di­ne. Vyža­du­jú hus­to zaras­te­né a deko­rá­ci­ou posia­te akvá­ri­um, pH oko­lo 6.5, tvrdo­sť do 10 dGH. Tep­lo­ta vody by sa mala udr­žia­vať medzi 2228 °C. Ten­to druh pat­rí do čeľa­de Osph­ro­ne­mi­dae a pochá­dza z poma­ly tečú­cich riek, ryb­ní­kov a močia­rov Indie a Ban­gla­dé­ša. Sú zná­me svo­ji­mi žia­ri­vý­mi far­ba­mi a mie­ru­mi­lov­nou pova­hou. Doras­ta­jú do veľ­kos­ti 8 až 10 cm. Sam­ce sú typic­ky fareb­nej­šie, zobra­zu­jú živé odtie­ne oran­žo­vej, čer­ve­nej a mod­rej, naj­mä počas obdo­bia roz­mno­žo­va­nia. Sami­ce, hoci sú menej fareb­né, majú krás­ny kovo­vý lesk, čas­to v odtie­ňoch strie­bor­nej a svet­lo­mod­rej far­by. Vo svo­jom pri­ro­dze­nom pro­stre­dí sa vysky­tu­je v oblas­tiach s hus­tou vegetáciou.

Na repro­duk­ciu tých­to pod­mie­nok v akvá­riu je vhod­né zabez­pe­čiť dob­re zaras­te­nú nádrž s množ­stvom úkry­tov vytvo­re­ných pomo­cou dre­va, skál a živých rast­lín. Plá­va­jú­ce rast­li­ny môžu tiež pomôcť rozp­tý­liť svet­lo a vytvo­riť pri­ro­dze­nej­šie pro­stre­die. Veľ­kosť nádr­že by mala byť mini­mál­ne 60 lit­rov pre pár ale­bo malú sku­pi­nu. Je mie­ru­mi­lov­ná a môže byť cho­va­ná s iný­mi druh­mi podob­nej veľ­kos­ti a neag­re­sív­nej pova­hy. Ide­ál­ny­mi spo­loč­ník­mi sú iné malé gura­my, tet­ry, ras­bo­ry, pan­cier­níč­ky a malé dru­hy mre­niek. Vyhý­baj­te sa cho­vu s väč­ší­mi, agre­sív­nej­ší­mi druh­mi. Sú zná­me svo­ji­mi sociál­ny­mi inte­rak­ci­ami, naj­mä počas roz­mno­žo­va­nia. Sam­ce môžu byť počas tre­nia mier­ne teri­to­riál­ne. Coli­sa labi­osa doká­že dýchať atmo­sfé­ric­ký vzduch, pre­to je dôle­ži­té, aby bola nádrž zakry­tá, čo zní­ži aj rizi­ko tep­lot­né­ho šoku. Sú všež­ra­vé a v prí­ro­de sa živia drob­ným hmy­zom, lar­va­mi a rast­lin­nou potra­vou. V akvá­riu by im mala byť ponúk­nu­tá vyvá­že­ná stra­va obsa­hu­jú­ca aj suše­né niten­ky, arté­mie a daf­nie. Dopl­n­kom ich stra­vy môžu byť špe­nát, cuketa.

Počas obdo­bia roz­mno­žo­va­nia si samec posta­ví peno­vé hniez­do na hla­di­ne vody, čas­to pod lis­tom ale­bo plá­va­jú­cou rast­li­nou. Keď je hniez­do pri­pra­ve­né, samec začne dvo­re­nie sami­ce, pri­čom uka­zu­je svo­je žia­ri­vé far­by a tan­cu­je oko­lo nej. Po oplod­ne­ní ikier samec sta­rost­li­vo umiest­ni ikry do peno­vé­ho hniez­da. Sami­ca by mala byť po tom­to pro­ce­se odstrá­ne­ná z nádr­že, pre­to­že samec sa sta­ne veľ­mi ochra­nár­skym voči hniez­du a môže byť voči nej agre­sív­ny. Samec sa sta­rá o ikry až do vylia­hnu­tia mlá­ďat, čo zvy­čaj­ne trvá 24 – 36 hodín. Keď sa mlá­ďa­tá začnú voľ­ne pohy­bo­vať, mal by byť aj samec odstrá­ne­ný, aby sa pre­d­iš­lo ich mož­né­mu požie­ra­niu. Mlá­ďa­tá sa môžu kŕmiť nálev­ník­mi, ale­bo špe­ciál­nou potra­vou pre poter, až kým nie sú dosť veľ­ké na to, aby moh­li pri­jí­mať jem­ne rozdr­ve­né vloč­ko­vé krmi­vo ale­bo malé artémie.


Coli­sa labi­osa is a spe­cies nati­ve to Sout­he­ast Asia, rea­ching some­what smal­ler sizes com­pa­red to its clo­se rela­ti­ves in the Tri­chop­te­rus genus. It is also kno­wn syno­ny­mous­ly as Tri­cho­gas­ter labi­osus. This spe­cies posses­ses a laby­rinth organ — a res­pi­ra­to­ry struc­tu­re that allo­ws them to bre­at­he atmo­sp­he­ric oxy­gen. The laby­rinth organ typi­cal­ly deve­lops around 50 days after the fry beco­me free-​swimming. During bre­e­ding, they cre­a­te bubb­le nests on the wate­r’s sur­fa­ce. They requ­ire a den­se­ly plan­ted and deco­ra­ti­ve­ly fil­led aqu­arium with a pH around 6.5 and water hard­ness up to 10 dGH. The water tem­pe­ra­tu­re should be main­tai­ned bet­we­en 22 – 28 °C.

This spe­cies belo­ngs to the fami­ly Osph­ro­ne­mi­dae and ori­gi­na­tes from slow-​moving rivers, ponds, and mars­hes in India and Ban­gla­desh. They are kno­wn for the­ir vib­rant colors and pea­ce­ful tem­pe­ra­ment, gro­wing to a size of 8 to 10 cm. Males are typi­cal­ly more color­ful, disp­la­y­ing bright sha­des of oran­ge, red, and blue, espe­cial­ly during the bre­e­ding sea­son. Fema­les, though less color­ful, have a beau­ti­ful metal­lic she­en, often in sha­des of sil­ver and light blue. In the­ir natu­ral habi­tat, they are found in are­as with den­se vegetation.

To repli­ca­te the­se con­di­ti­ons in an aqu­arium, it is advi­sab­le to pro­vi­de a well-​planted tank with plen­ty of hiding spots cre­a­ted using wood, rocks, and live plants. Flo­ating plants can also help dif­fu­se light and cre­a­te a more natu­ral envi­ron­ment. The tank should have a mini­mum size of 60 liters for a pair or a small group. They are pea­ce­ful and can be kept with other spe­cies of simi­lar size and non-​aggressive natu­re. Ide­al tank mates inc­lu­de other small gou­ra­mis, tetras, ras­bo­ras, cory­do­ras, and small spe­cies of barbs. It is best to avo­id kee­ping them with lar­ger, more agg­res­si­ve spe­cies. They are kno­wn for the­ir social inte­rac­ti­ons, par­ti­cu­lar­ly during bre­e­ding. Males can beco­me slight­ly ter­ri­to­rial during spawning.

Coli­sa labi­osa can bre­at­he atmo­sp­he­ric air, so it is impor­tant to keep the tank cove­red to redu­ce the risk of tem­pe­ra­tu­re shock. They are omni­vo­rous and, in the wild, feed on small insects, lar­vae, and plant mat­ter. In an aqu­arium, they should be offe­red a balan­ced diet that inc­lu­des dried blo­odworms, bri­ne shrimp, and daph­nia. The­ir diet can also be supp­le­men­ted with spi­nach and zucchini.

During the bre­e­ding sea­son, the male will build a bubb­le nest on the wate­r’s sur­fa­ce, often under a leaf or flo­ating plant. Once the nest is rea­dy, the male begins cour­ting the fema­le, sho­wca­sing his bright colors and dan­cing around her. After the eggs are fer­ti­li­zed, the male care­ful­ly pla­ces the eggs into the bubb­le nest. The fema­le should be remo­ved from the tank after this pro­cess, as the male beco­mes very pro­tec­ti­ve of the nest and may beco­me agg­res­si­ve towards her. The male tends to the eggs until they hatch, which usu­al­ly takes 24 – 36 hours. Once the fry begin to swim fre­e­ly, the male should also be remo­ved to pre­vent poten­tial pre­da­ti­on. The fry can be fed infu­so­ria or spe­cia­li­zed fry food until they are lar­ge enough to con­su­me fine­ly crus­hed fla­ke food or small bri­ne shrimp.


Coli­sa labi­osa ist eine Art aus Südos­ta­sien, die etwas kle­i­ne­re Größen erre­icht als ihre nahe ver­wand­ten Gura­mis der Gat­tung Tri­chop­te­rus. Ein syno­ny­mis­cher Name für die­se Art ist Tri­cho­gas­ter labi­osus. Die­se Art besitzt ein Laby­rint­hor­gan, ein Atmungs­sys­tem, das es ihnen ermög­licht, atmo­sp­hä­ris­chen Sau­ers­toff ein­zu­at­men. Die­ses Organ ent­wic­kelt sich etwa 50 Tage nach dem Fre­isch­wim­men der Jung­fis­che. Beim Lai­chen bau­en sie ein Schaum­nest an der Was­se­ro­berf­lä­che. Sie benöti­gen ein dicht bepf­lanz­tes Aqu­arium mit Deko­ra­ti­on, einem pH-​Wert um 6,5 und einer Was­ser­här­te von bis zu 10 dGH. Die Was­ser­tem­pe­ra­tur soll­te zwis­chen 22 und 28 °C gehal­ten werden.

Die­se Art gehört zur Fami­lie Osph­ro­ne­mi­dae und stammt aus lang­sam flie­ßen­den Flüs­sen, Tei­chen und Sümp­fen in Indien und Ban­gla­desch. Sie sind bekannt für ihre leuch­ten­den Far­ben und fried­li­che Natur. Sie erre­i­chen eine Größe von 8 bis 10 cm. Die Männ­chen sind typis­cher­we­i­se far­benp­räch­ti­ger und zei­gen wäh­rend der Fortpf­lan­zungs­ze­it leben­di­ge Oran­ge­töne, Rot- und Blau­töne. Die Weib­chen sind zwar weni­ger bunt, besit­zen aber einen schönen metal­lis­chen Glanz, oft in Silber- und Hellb­lau­tönen. In ihrer natür­li­chen Umge­bung leben sie in Gebie­ten mit dich­ter Vegetation.

Um die­se Bedin­gun­gen im Aqu­arium nach­zu­bil­den, ist es rat­sam, ein gut bepf­lanz­tes Bec­ken mit vie­len Vers­tec­ken, die durch Holz, Ste­i­ne und leben­de Pflan­zen ges­chaf­fen wur­den, bere­it­zus­tel­len. Sch­wimmpf­lan­zen kön­nen eben­falls hel­fen, das Licht zu stre­uen und eine natür­li­che­re Umge­bung zu schaf­fen. Das Aqu­arium soll­te eine Min­destg­röße von 60 Litern für ein Paar oder eine kle­i­ne Grup­pe haben. Sie sind fried­lich und kön­nen mit ande­ren Arten ähn­li­cher Größe und nicht-​aggressiver Natur gehal­ten wer­den. Ide­a­le Aqu­arien­ge­nos­sen sind ande­re kle­i­ne Gura­mis, Salm­ler, Bärb­lin­ge, Pan­zer­wel­se und kle­i­ne Bar­be­nar­ten. Es ist rat­sam, sie nicht mit größe­ren, agg­res­si­ve­ren Arten zusam­men­zu­hal­ten. Sie sind für ihre sozia­len Inte­rak­ti­onen bekannt, ins­be­son­de­re wäh­rend der Fortpf­lan­zung. Männ­chen kön­nen wäh­rend des Lai­chens leicht ter­ri­to­rial werden.

Coli­sa labi­osa kann atmo­sp­hä­ris­che Luft atmen, daher ist es wich­tig, das Aqu­arium abzu­dec­ken, um das Risi­ko eines Tem­pe­ra­turs­chocks zu ver­rin­gern. Sie sind Allesf­res­ser und ernäh­ren sich in der Natur von kle­i­nen Insek­ten, Lar­ven und Pflan­zen­ma­te­rial. Im Aqu­arium soll­te ihnen eine aus­ge­wo­ge­ne Ernäh­rung ange­bo­ten wer­den, die get­rock­ne­te Müc­ken­lar­ven, Arte­mia und Daph­nien umfasst. Ihre Ernäh­rung kann auch mit Spi­nat und Zuc­chi­ni ergänzt werden.

Wäh­rend der Fortpf­lan­zungs­ze­it baut das Männ­chen ein Schaum­nest an der Was­se­ro­berf­lä­che, oft unter einem Blatt oder einer Sch­wimmpf­lan­ze. Sobald das Nest fer­tig ist, beginnt das Männ­chen, das Weib­chen zu umwer­ben, indem es sei­ne leuch­ten­den Far­ben zeigt und um sie herum tanzt. Nach der Bef­ruch­tung der Eier plat­ziert das Männ­chen die Eier sorg­fäl­tig im Schaum­nest. Das Weib­chen soll­te nach die­sem Pro­zess aus dem Aqu­arium ent­fernt wer­den, da das Männ­chen das Nest sehr bes­chüt­zen wird und gege­nüber dem Weib­chen agg­res­siv wer­den kann. Das Männ­chen küm­mert sich um die Eier, bis die Jung­fis­che sch­lüp­fen, was nor­ma­ler­we­i­se 24 – 36 Stun­den dau­ert. Sobald die Jung­fis­che frei sch­wim­men, soll­te auch das Männ­chen ent­fernt wer­den, um eine mög­li­che Gefä­hr­dung durch das Fres­sen der Jung­fis­che zu ver­me­i­den. Die Jung­fis­che kön­nen mit Infu­so­rien oder spe­ziel­lem Auf­zucht­fut­ter gefüt­tert wer­den, bis sie groß genug sind, um fein zer­mah­le­nes Floc­ken­fut­ter oder kle­i­ne Arte­mia zu fressen.


दक्षिण‑पूर्वी एशिया से उत्पन्न होने वाली प्रजाति, जो ट्राइकोप्टरस जीनस की संबंधित गुरामी प्रजातियों की तुलना में थोड़ी छोटी होती है। इसका पर्यायवाची नाम ट्राइकोगैस्टर लैबियोसस भी है। यह एक ऐसी प्रजाति है जिसमें लैबिरिंथ श्वसन तंत्र होता है, जो इन जीवों को वायुमंडलीय ऑक्सीजन को श्वास लेने की अनुमति देता है। यह लगभग 50 दिनों के बाद विकसित होता है। प्रजनन के दौरान, ये सतह पर एक झाग का घोंसला बनाते हैं। इन्हें घने पौधों और सजावट से सुसज्जित एक्वेरियम की आवश्यकता होती है, जिसमें पीएच लगभग 6.5, कठोरता 10 डीजीएच तक होती है। पानी का तापमान 22 – 28 °C के बीच होना चाहिए। यह प्रजाति ओसफ्रोनेमिडे परिवार से संबंधित है और यह भारत और बांग्लादेश की धीमी गति से बहने वाली नदियों, तालाबों और दलदलों से उत्पन्न होती है। ये अपने चमकीले रंगों और शांत स्वभाव के लिए प्रसिद्ध हैं। ये 8 से 10 सेमी की लंबाई तक बढ़ते हैं। नर आमतौर पर अधिक रंगीन होते हैं, विशेष रूप से प्रजनन काल के दौरान वे नारंगी, लाल और नीले रंग के जीवंत रंग प्रदर्शित करते हैं। मादा कम रंगीन होती हैं, लेकिन उनमें अक्सर चांदी और हल्के नीले रंग की धात्विक चमक होती है। अपने प्राकृतिक पर्यावास में, यह घने वनस्पति वाले क्षेत्रों में पाई जाती है।

इन परिस्थितियों को एक्वेरियम में पुन: उत्पन्न करने के लिए, घने पौधों, लकड़ी, चट्टानों और जीवित पौधों के साथ छिपने के स्थानों वाले टैंक का निर्माण करना उपयुक्त है। तैरने वाले पौधे भी प्रकाश को फैलाने और एक अधिक प्राकृतिक वातावरण बनाने में मदद कर सकते हैं। एक जोड़े या छोटे समूह के लिए टैंक का आकार कम से कम 60 लीटर होना चाहिए। यह शांतिपूर्ण है और इसे समान आकार और गैर‑आक्रामक स्वभाव वाली अन्य प्रजातियों के साथ रखा जा सकता है। आदर्श साथी अन्य छोटे गुरामी, टेट्रा, रासबोरा, कॉरिडोरस और छोटे बार्ब्स हैं। बड़े, आक्रामक प्रजातियों के साथ इसे रखने से बचना चाहिए। वे अपनी सामाजिक बातचीत के लिए जाने जाते हैं, विशेष रूप से प्रजनन के दौरान। नर प्रजनन के दौरान हल्के से क्षेत्रीय हो सकते हैं। कोलीसा लैबियोसा वायुमंडलीय हवा में सांस ले सकता है, इसलिए यह महत्वपूर्ण है कि टैंक को ढक कर रखा जाए, जिससे तापमान झटके के जोखिम को भी कम किया जा सके। ये सर्वाहारी होते हैं और प्राकृतिक रूप में छोटे कीड़ों, लार्वा और वनस्पति भोजन का सेवन करते हैं। एक्वेरियम में इन्हें संतुलित आहार दिया जाना चाहिए जिसमें सूखी ब्लडवर्म, आर्टेमिया और डैफनिया शामिल हो। इनके आहार में पालक और तोरी भी पूरक के रूप में दी जा सकती है।

प्रजनन के दौरान, नर पानी की सतह पर अक्सर एक पत्ती या तैरने वाले पौधे के नीचे एक झाग का घोंसला बनाता है। जब घोंसला तैयार होता है, तो नर मादा के पास जाकर अपनी चमकीले रंग और नृत्य के माध्यम से उसे आकर्षित करता है। अंडों के निषेचन के बाद, नर सावधानी से अंडों को झाग के घोंसले में रखता है। इस प्रक्रिया के बाद मादा को टैंक से हटा देना चाहिए, क्योंकि नर घोंसले की रक्षा करने के लिए अत्यधिक आक्रामक हो सकता है। नर अंडों की देखभाल तब तक करता है जब तक वे बच्चे नहीं बन जाते, जो आमतौर पर 24 – 36 घंटे का समय लेते हैं। जब बच्चे तैरने लगते हैं, तो नर को भी हटाना चाहिए, ताकि बच्चों को खाने से बचाया जा सके। बच्चों को इन्फ्यूसोरिया या विशेष फिश फ्राई फूड से खिलाया जा सकता है जब तक कि वे छोटे-छोटे फ्लेक फूड या छोटे आर्टेमिया को खाने के लिए पर्याप्त बड़े नहीं हो जाते।


দক্ষিণ‑পূর্ব এশিয়া থেকে আগত একটি প্রজাতি, যা ট্রাইচোপ্টেরাস গণের সাথে সম্পর্কিত গৌরামি প্রজাতির তুলনায় কিছুটা ছোট। এর প্রতিশব্দ নাম ট্রাইকোগাস্টার ল্যাবিওসাস। এটি একটি প্রজাতি যা ল্যাবিরিন্থ শ্বাসযন্ত্র নিয়ে জন্মায়, যা এই প্রাণীদেরকে বায়ুমণ্ডলীয় অক্সিজেন গ্রহণ করতে দেয়। এটি সাধারণত প্রায় ৫০ দিনের পরে বিকাশ লাভ করে। প্রজননের সময়, এরা পানির পৃষ্ঠে একটি ফেনার বাসা তৈরি করে। এদের ঘনভাবে লাগানো গাছপালা এবং সজ্জায় পূর্ণ অ্যাকোয়ারিয়াম প্রয়োজন, যেখানে pH প্রায় ৬.৫, এবং কঠোরতা ১০ ডিগ্রি জিএইচ পর্যন্ত হয়। পানির তাপমাত্রা ২২-২৮°C এর মধ্যে হওয়া উচিত। এই প্রজাতিটি ওসফ্রোনেমিডি পরিবারের অন্তর্ভুক্ত এবং এটি ভারতের এবং বাংলাদেশের ধীরগতিতে প্রবাহিত নদী, পুকুর এবং জলাভূমি থেকে উৎপত্তি লাভ করেছে। এরা তাদের উজ্জ্বল রঙ এবং শান্ত স্বভাবের জন্য পরিচিত। এরা ৮ থেকে ১০ সেমি পর্যন্ত লম্বা হয়। পুরুষরা সাধারণত বেশি রঙিন হয়, বিশেষত প্রজননের সময়ে এরা কমলা, লাল এবং নীল রঙের উজ্জ্বল রং প্রদর্শন করে। স্ত্রীরা কম রঙিন হলেও তাদের ধাতব উজ্জ্বলতা থাকে, যা প্রায়ই রূপালী এবং হালকা নীল রঙে দেখা যায়। এদের প্রাকৃতিক পরিবেশে, এটি ঘন বনের মধ্যে পাওয়া যায়।

এই শর্তগুলো অ্যাকোয়ারিয়ামে পুনরায় তৈরি করার জন্য, ঘন গাছপালা, কাঠ, পাথর এবং জীবন্ত গাছপালা দিয়ে আচ্ছাদিত একটি ট্যাঙ্ক তৈরি করা উপযুক্ত। ভাসমান গাছপালা আলো ছড়িয়ে দিতে এবং আরও প্রাকৃতিক পরিবেশ তৈরি করতে সাহায্য করতে পারে। একটি জোড়া বা ছোট দলের জন্য ট্যাঙ্কের আকার কমপক্ষে ৬০ লিটার হওয়া উচিত। এটি শান্তিপূর্ণ এবং অন্যান্য সমান আকারের এবং অ‑আক্রমণাত্মক প্রজাতির সাথে রাখা যেতে পারে। আদর্শ সঙ্গী হতে পারে ছোট গৌরামি, টেট্রা, রাসবোরাস, কোরিডোরাস এবং ছোট বার্ব। বড়, আক্রমণাত্মক প্রজাতির সাথে এদের রাখা উচিত নয়। এরা তাদের সামাজিক মিথস্ক্রিয়ার জন্য পরিচিত, বিশেষত প্রজননের সময়। পুরুষরা প্রজননের সময় কিছুটা অঞ্চলভিত্তিক হতে পারে। কোলিসা ল্যাবিওসা বায়ুমণ্ডলীয় বাতাসে শ্বাস নিতে পারে, তাই এটি গুরুত্বপূর্ণ যে ট্যাঙ্কটি ঢেকে রাখা হয়, যা তাপমাত্রা শকের ঝুঁকি কমাতে সাহায্য করবে। এরা সর্বভুক এবং প্রকৃতিতে ক্ষুদ্র কীট, লার্ভা এবং উদ্ভিদ খাওয়ানোর জন্য পরিচিত। অ্যাকোয়ারিয়ামে তাদেরকে একটি সুষম খাদ্য দেওয়া উচিত, যা শুকনো ব্লাডওয়ার্ম, আর্টেমিয়া এবং ড্যাফনিয়া অন্তর্ভুক্ত করে। তাদের খাদ্যে পালং শাক এবং জুচিনি সম্পূরক হিসেবে দেওয়া যেতে পারে।

প্রজননের সময়, পুরুষ পানির পৃষ্ঠে প্রায়শই একটি পাতা বা ভাসমান গাছপালার নিচে একটি ফেনার বাসা তৈরি করে। যখন বাসাটি প্রস্তুত হয়, পুরুষটি মাদাকে আকর্ষণ করতে তার উজ্জ্বল রং এবং নৃত্য প্রদর্শন করে। ডিম নিষিক্ত হওয়ার পরে, পুরুষটি সাবধানে ডিমগুলোকে ফেনার বাসায় স্থাপন করে। এই প্রক্রিয়ার পরে মাদাকে ট্যাঙ্ক থেকে সরিয়ে নেওয়া উচিত, কারণ পুরুষটি বাসাটির রক্ষার জন্য অত্যন্ত আক্রমণাত্মক হয়ে উঠতে পারে। পুরুষটি ডিমগুলোকে যত্ন করে যতক্ষণ না পর্যন্ত বাচ্চা তৈরি হয়, যা সাধারণত ২৪-​৩৬ ঘন্টার মধ্যে ঘটে। যখন বাচ্চাগুলো সাঁতার কাটতে শুরু করে, পুরুষকেও সরিয়ে নেওয়া উচিত, যাতে বাচ্চাগুলোকে খাওয়া থেকে রক্ষা করা যায়। বাচ্চাগুলোকে ইন্সুফোরিয়া বা বিশেষ ফিশ ফ্রাই ফুড দিয়ে খাওয়ানো যেতে পারে যতক্ষণ না পর্যন্ত তারা ছোট ছোট ফ্লেক ফুড বা ছোট আর্টেমিয়া খেতে যথেষ্ট বড় হয়।


Odka­zy

Colisa labiosa

Use Facebook to Comment on this Post

Akvaristika, Organizmy, Príroda, Ryby, Živočíchy, Živorodky

Poecilia velifera

Hits: 4316

Poeci­lia veli­fe­ra (Regan, 1914) je krás­ny druh živo­rod­ky rodu Poeci­lia. Je preň vypra­co­va­ný aj štan­dard a poria­da­jú sa pre ne súťa­že v rám­ci kate­gó­rie Mol­ly. Ostat­né moli­né­zie pre túto kate­gó­riu sú: Poeci­lia sphe­nops, Poeci­lia lati­pin­na. Prá­ve lati­pi­ny sú veľ­mi podob­né veli­fe­rám. Druh má množ­stvo foriem: assor­ted, cali­co, gold­le­opard, gre­en, red gold, sil­ver. Dosa­hu­je 15 cm, žije v pH 8, dGH 1319, pri tep­lo­te 2528 °C, žije v Stred­nej Ame­ri­ke – v Mexi­ku (Fish Base), doží­va sa 35 rokov (rybic​ky​.net). Poeci­lia veli­fe­ra je zná­ma aj ako Mari­gold sword­tail” ale­bo Vel­vet sword­tail”. Samec Poeci­lia veli­fe­ra má veľ­mi dlhý a zakri­ve­ný chvost, kto­rý mu dodá­va šab­ľo­vi­tý vzhľad. Je vhod­ná do spo­lo­čen­ských nádr­ží, chov je pomer­ne nená­roč­ný, a pre­to je vhod­ná pre menej skú­se­ných akva­ris­tov. Poeci­lia veli­fe­ra pochá­dza z prí­rod­ných slad­ko­vod­ných a bra­kic­kých bio­to­pov. Aj v akvá­riu doká­žu dob­re tole­ro­vať zvý­še­nú sali­ni­tu. Ich pri­ro­dze­né pro­stre­die obsa­hu­je boha­tú vege­tá­ciu. Je to spo­lo­čen­ská a pokoj­ná ryba, kto­rá sa dob­re zná­ša s iný­mi druh­mi. Roz­mno­žo­va­cie sprá­va­nie je výraz­né, a sam­ce čas­to pred­vá­dza­jú svo­je nápad­né plut­vy, aby zau­ja­li sami­ce. Sami­ce sú väč­šie než sam­ce a môžu mať v jed­nom vrhu desiat­ky mlá­ďat. Sú všež­ra­vé, vhod­né je dopĺňať potra­vu špe­ná­tom, spirulinou.


Poeci­lia veli­fe­ra (Regan, 1914) is a stun­ning live­be­a­rer spe­cies from the genus Poeci­lia. A recog­ni­zed stan­dard has been deve­lo­ped for this spe­cies, and it is often fea­tu­red in Mol­ly fish com­pe­ti­ti­ons. Other spe­cies in this Mol­ly cate­go­ry inc­lu­de Poeci­lia sphe­nops and Poeci­lia lati­pin­na, with the lat­ter being quite simi­lar to veli­fe­ra. This spe­cies comes in vari­ous forms such as assor­ted, cali­co, gold­le­opard, gre­en, red gold, and sil­ver. They can grow up to 15 cm in length and thri­ve in water con­di­ti­ons with a pH of 8, dGH of 13 – 19, and tem­pe­ra­tu­res bet­we­en 25 – 28 °C. Nati­ve to Cen­tral Ame­ri­ca, spe­ci­fi­cal­ly Mexi­co, Poeci­lia veli­fe­ra has a lifes­pan of 3 – 5 years.

Com­mon­ly kno­wn as the Mari­gold sword­tail” or Vel­vet sword­tail,” the males of this spe­cies have a long, cur­ved tail that gives them a sword-​like appe­a­ran­ce. The­ir ease of care makes them suitab­le for com­mu­ni­ty tanks, even for less expe­rien­ced aqu­arists. Ori­gi­na­ting from natu­ral fres­hwa­ter and brac­kish habi­tats, they can tole­ra­te inc­re­a­sed sali­ni­ty levels in aqu­arium con­di­ti­ons. The­ir natu­ral envi­ron­ment is rich in vege­ta­ti­on, which they enjoy in tanks as well.

Poeci­lia veli­fe­ra is a pea­ce­ful and social fish, com­pa­tib­le with other spe­cies. The­ir bre­e­ding beha­vi­or is dis­tinc­ti­ve, with males disp­la­y­ing the­ir impres­si­ve fins to att­ract fema­les. Fema­le veli­fe­ra are lar­ger than males and can give birth to dozens of fry in a sin­gle bro­od. The­se fish are omni­vo­rous, and the­ir diet should be supp­le­men­ted with nut­ri­ti­ous food like spi­nach and spi­ru­li­na to main­tain the­ir health.


Poeci­lia veli­fe­ra (Regan, 1914) ist eine wun­ders­chöne lebend­ge­bä­ren­de Fis­chart aus der Gat­tung Poeci­lia. Für die­se Art wur­de ein aner­kann­ter Stan­dard ent­wic­kelt, und sie wird oft in Molly-​Fisch-​Wettbewerben prä­sen­tiert. Wei­te­re Arten in die­ser Kate­go­rie sind Poeci­lia sphe­nops und Poeci­lia lati­pin­na, wobei letz­te­re der Veli­fe­ra sehr ähn­lich ist. Die­se Art kommt in vers­chie­de­nen For­men vor, wie etwa assor­ted, cali­co, gold­le­opard, gre­en, red gold und sil­ver. Sie kön­nen bis zu 15 cm groß wer­den und gede­i­hen in Was­ser mit einem pH-​Wert von 8, einer dGH von 13 – 19 und einer Tem­pe­ra­tur von 25 – 28 °C. Ihr Verb­re­i­tungs­ge­biet liegt in Mit­te­la­me­ri­ka, spe­ziell in Mexi­ko, und sie erre­i­chen eine Leben­ser­war­tung von 3 – 5 Jahren.

Poeci­lia veli­fe­ra wird auch als Mari­gold sword­tail” oder Vel­vet sword­tail” bez­e­ich­net. Die Männ­chen die­ser Art besit­zen eine lan­ge, gesch­wun­ge­ne Sch­wanzf­los­se, die ihnen ein sch­wer­tähn­li­ches Aus­se­hen ver­le­iht. Sie sind ide­al für Geme­in­schafts­bec­ken gee­ig­net und aufg­rund ihrer pfle­ge­le­ich­ten Hal­tung auch für weni­ger erfah­re­ne Aqu­aria­ner zu emp­feh­len. In der Natur bewohnt Poeci­lia veli­fe­ra Süß- und Brack­was­ser­ha­bi­ta­te, und auch im Aqu­arium tole­riert sie einen erhöh­ten Salz­ge­halt gut. Ihr natür­li­cher Lebens­raum ist reich an Vege­ta­ti­on, die sie auch im Aqu­arium zu schät­zen wissen.

Poeci­lia veli­fe­ra ist ein fried­li­cher und gesel­li­ger Fisch, der gut mit ande­ren Arten zusam­men­lebt. Das Fortpf­lan­zungs­ver­hal­ten ist mar­kant, da die Männ­chen ihre auf­fäl­li­gen Flos­sen zei­gen, um die Weib­chen zu bee­in­druc­ken. Die Weib­chen sind größer als die Männ­chen und kön­nen in einem Wurf Dut­zen­de Jung­fis­che gebä­ren. Sie sind Allesf­res­ser, und ihre Ernäh­rung soll­te mit nahr­haf­ten Fut­ter wie Spi­nat und Spi­ru­li­na ergänzt wer­den, um ihre Gesund­he­it zu erhalten.


Poeci­lia veli­fe­ra (Regan, 1914) es una her­mo­sa espe­cie de pez viví­pa­ro de la fami­lia Poeci­lia. Esta espe­cie tie­ne un están­dar desar­rol­la­do y se orga­ni­zan com­pe­ten­cias den­tro de la cate­go­ría de Mol­ly para estos peces. Otras espe­cies en esta cate­go­ría inc­lu­y­en a Poeci­lia sphe­nops y Poeci­lia lati­pin­na, que es muy simi­lar a la veli­fe­ra. Este pez vie­ne en varias for­mas como assor­ted, cali­co, gold­le­opard, gre­en, red gold y sil­ver. Pue­de alcan­zar has­ta 15 cm de lon­gi­tud, vive en agu­as con un pH de 8, una dure­za de 1319 dGH y una tem­pe­ra­tu­ra de 2528 °C. Su hábi­tat natu­ral se encu­en­tra en Amé­ri­ca Cen­tral, espe­cí­fi­ca­men­te en Méxi­co, y su espe­ran­za de vida es de 3 a 5 años.

Poeci­lia veli­fe­ra tam­bi­én es cono­ci­da como Mari­gold sword­tail” o Vel­vet sword­tail”. El macho de Poeci­lia veli­fe­ra tie­ne una cola lar­ga y cur­va­da que le da una apa­rien­cia de espa­da. Son ide­a­les para acu­ari­os comu­ni­ta­ri­os y son fáci­les de cuidar, por lo que son ade­cu­ados para acu­aris­tas prin­ci­pian­tes. Ori­gi­na­ria de hábi­tats natu­ra­les de agua dul­ce y salob­re, Poeci­lia veli­fe­ra pue­de tole­rar bien la sali­ni­dad en el acu­ario. Su entor­no natu­ral está lle­no de vege­ta­ci­ón, algo que tam­bi­én disf­ru­ta en cautiverio.

Es un pez pací­fi­co y sociab­le, que con­vi­ve bien con otras espe­cies. El com­por­ta­mien­to repro­duc­ti­vo es notab­le, ya que los machos desp­lie­gan sus ale­tas lla­ma­ti­vas para atra­er a las hem­bras. Las hem­bras son más gran­des que los machos y pue­den dar a luz a doce­nas de crí­as en una sola cama­da. Son omní­vo­ros y es reco­men­dab­le com­ple­men­tar su die­ta con ali­men­tos como espi­na­ca y spi­ru­li­na para man­te­ner su salud.


Odka­zy

Use Facebook to Comment on this Post